W czasie powodzi tysiąclecia Stanisław Staniszewski był zastępcą szefa wojewódzkiego komitetu przeciwpowodziowego. - W tamtym czasie naszych prognoz o wysokości fali powodziowej nie brano pod uwagę. Zarzucano nam brak ekspertów i naukowców. Zdanie Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej liczyło się bardziej. Kiedy zalało Opole, było już za późno - tłumaczy hydrolog. - Niezbyt trafnie instytut przewidział przekroczenie stanów alarmowych. A myśmy to oszacowali w oparciu o naszą wiedzę i te dokumenty i praktyki, że nam wychodziło, że będzie dużo wyższa woda. Szacowaliśmy, że to może być nawet do około 8 metrów. Nasze szacunki były trafne, bo myśmy przesadzili tylko o 20 cm, a tam było o ponad 1,5 m za mało.

Do Opola fala powodziowa dotarła 10 lipca około 5 nad ranem. - Nie byliśmy dostatecznie przygotowani na to wydarzenie. Według naszych wyliczeń woda w Opolu miała pojawić się dobę później - wyjaśnia Stanisław Staniszewski. - To rzeczywiście były bardzo dramatyczne dnie i noce. Przelewała się woda nawet przez tory kolejowe na odcinku Opole Główne - Wrocław. Czyli taka była woda. Makabryczne było to, że pod tymi drogami, wiaduktami, które są w ulicy Prószkowskiej, czy w ulicy powyżej koło dworca zachodniego, woda "pozdejmowała" asfalt, bo taka szybkość wody była pod tymi wiaduktami.

Pod wodą znalazła się m.in. wyspa Bolko z zoo, Metalchem oraz Zaodrze. Powódź z 1997 roku określana jest "powodzią tysiąclecia".