Czeska kinematografia należała do pionierów X Muzy na świecie, zaś w latach 30. XX wieku dysponowała jednym z najnowocześniejszych studiów filmowych w Europie. Trzeba pamiętać, że wiele osiągnięć artystycznych tego kina obejmuje dzieła dwóch narodów, ze względu na polityczne połączenie Czech i Słowacji na przestrzeni kilkudziesięciu lat. W obiegowej opinii czeski film to taki, gdzie nikt nic nie wie. Takiego podsumowania sąsiedzi zapewne dorobili się dzięki częstemu korzystaniu w swojej kinematografii z groteski, przerysowania i absurdu. Nawet na pozór poważne produkcje potrafią przyprawić mieszanką wspomnianych elementów, a powstała w ten sposób fabuła nierzadko potrafi jednocześnie zaskoczyć, rozbawić i dać do myślenia. Zapraszam na rozmowę z Darkiem Romanowskim o czeskiej kinematografii.