- Mój tato jest zawodowym kierowcą z 20-letnim stażem i chyba to zdecydowało, że poszłam w jego ślady - mówi Marta Bajorko, która autobusy prowadzi od 4 lat. - Początki był trudne. Trzeba było przyzwyczaić się do tej masy, gabarytów i do odpowiedzialności przede wszystkim za ludzi, których się wiezie. Może z zewnątrz to tak wygląda, że kobieta to "gary i kuchnia", ale naprawdę w tej pracy trzeba być twardym.

- U mnie to był zupełny przypadek. Do MZK trafiłam prosto z macierzyńskiego - zaznacza Aleksandra Siczewska, która jeździ od blisko czterech lat. - Mój mąż mnie zapytał, czy nie zdecydowałabym się prowadzić autobusu. To był moment, gdy zastanawiałam się, co będę robiła, gdy odchowam dziecko. Podchwyciłam słowa męża i zaczęłam myśleć co zrobić, aby być kierowcą MZK. Później to była niesamowita historia. Weszłam do autobusu i poczułam się jakbym zawsze w nim była.

Panie za kierownicą chwalą pasażerowie oraz mechanicy z warsztatu spółki.

- Na pewno kobiety są odważne i niczego już się nie boją - mówi pani Marta. - Dlatego myślę, że coraz więcej pań będzie zasiadało za kierownicami autobusów. Uważam, że to dobrze.

- Mój tata jak widzi "zielone" to specjalnie przyśpiesza, żeby zdążyć. Natomiast kobiety, które prowadzą autobus jeżdżą bardziej ostrożnie - zaznacza pan Szymon.

- Panie są bardzo konkretne i rzeczowe - przekonuje Daniel Furgała, mistrz na warsztacie MZK Opole. - Przy zgłaszaniu usterek lub spostrzeżeń z całego dnia pracy autobusu. To z kolei ułatwia nam prace.

Dodajmy, że pierwsza kobieta za kierownicą miejskiego autobusu w Opolu zasiadła w 2008 roku.