- Trasa przejazdu była wyznaczona tradycją i chodziło w niej o to, aby obejść wszystkie pola należące do danej wsi, do tych gospodarzy, którzy uczestniczyli w procesji - mówi Elżbieta Oficjalska z Muzeum Wsi Opolskiej.

- Należało zrobić koło i je zamknąć. Tworzyło się po prostu taką niewidzialną barierę ochronną, takie pole siłowe, które broniło dostępu tym siłom różnym, które były niewidzialne. Oczywiście ona też miała swój przebieg. Zasady były mniej więcej ogólne, ale szczegóły były różne. Na przykład raz ksiądz wręczał figurę Chrystusa jeźdźcom, a innym ksiądz jechał na czele tej procesji. Ustalana też była kolejność osób.

Dodajmy, że procesje konne wpisane są na listę niematerialnego dziedzictwa.