Przyjęte przez komisję poprawki wykreślają poprawki dodane do ustawy przez klub Prawo i Sprawiedliwość podczas drugiego czytania w Sejmie. Mówią one m.in. o tym, że utworzenie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, dla którego podmiotem tworzącym jest uczelnia medyczna, wymagać będzie uprzedniej zgody ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki i ministra właściwego do spraw zdrowia.

Również likwidacja samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, dla którego podmiotem tworzącym jest uczelnia medyczna, wymagać będzie uprzedniej zgody ministra właściwego ds. szkolnictwa wyższego i nauki i ministra właściwego ds. zdrowia. Kolejna wykreślona przez komisję senacką poprawka zakłada, że gdy podmiotem tworzącym dla przynajmniej jednego z łączących się samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej jest uczelnia medyczna, na połączenie będzie wymagana uprzednia zgoda ministra właściwego ds. szkolnictwa wyższego i nauki i ministra właściwego ds. zdrowia.

Wykreślenie tych artykułów zalecało również Biuro Legislacyjne Senatu, wskazując, że nie są one powiązane tematycznie z ustawą. Tym samym wprowadzenie takich poprawek przez klub PiS podczas drugiego czytania jest niezgodne z art. 118 i art. 119 Konstytucji RP oraz niejednokrotnymi analizami Trybunału Konstytucyjnego.

Przyjęto również poprawki związane z dodaniem definicji terminu "informacja diagnostyczna" oraz zasad informacji diagnostycznej, a także z definicją diagnosty laboratoryjnego.

"Zaproponowane w przedmiotowym projekcie ustawy zmiany w naszej ocenie powinny pozytywnie wpłynąć na wzrost zainteresowania uzyskaniem kwalifikacji do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego" – mówił podczas posiedzenia wiceminister zdrowia Piotr Bromber.

Dodał, że ustawa z jednej strony przyczyni się do podniesienia rangi zawodu, ale również stworzenia nowej perspektywy dla osób, które studiują w tym zakresie.

W ustawie określono zasady i warunki wykonywania czynności medycyny laboratoryjnej, wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego oraz nadzoru i kontroli laboratoriów. W uzasadnieniu projektu wskazano, że główne założenia i cele obowiązującej ustawy o diagnostyce laboratoryjnej w nowym akcie nie zmieniły się, jednak z uwagi na postęp wiedzy w dziedzinie medycyny laboratoryjnej, konieczne stało się opracowanie nowej regulacji.

W myśl ustawy osobami uprawnionymi do samodzielnego wykonywania czynności medycyny laboratoryjnej w laboratoriom będzie diagnosta laboratoryjny; lekarz mający prawo wykonywania zawodu i specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie analityki lub w dziedzinie mikrobiologii lub w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej; lekarz mający specjalizację II stopnia w dziedzinie mikrobiologii i serologii; lekarz z tytułem specjalisty w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej lub tytułem specjalisty w dziedzinie mikrobiologii lekarskiej.

Diagności laboratoryjni będą mieli możliwość wykonywania zawodu w ramach praktyki zawodowej. Ta forma udzielania świadczeń zdrowotnych jest przystosowana do prowadzenia działalności leczniczej osobiście i, zależnie od jej zakresu, nie wymaga spełniania wszystkich wymagań organizacyjnych stawianych podmiotom leczniczym.

Minister zdrowia będzie mógł – na wniosek osoby z dorobkiem naukowym lub zawodowym, na podstawie opinii ekspertów, uznać ten dorobek za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego.

Wnioski o uznanie dorobku naukowego i zawodowego osoby zainteresowane będą mogły składać do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego. Diagności laboratoryjni, których dorobek naukowy lub zawodowy uzna minister zdrowia, będą mogli od razu przystąpić do egzaminu specjalizacyjnego, a po uzyskaniu pozytywnego wyniku z tego egzaminu, otrzymają tytuł specjalisty w danej dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej.

Diagnosta laboratoryjny będzie miał obowiązek doskonalenia zawodowego przez samokształcenie i udziału w kursach realizowanych metodą wykładów, seminariów, warsztatów i ćwiczeń, a także za pośrednictwem sieci internetowej z ograniczonym dostępem, zakończonych testem.

W ustawie przewidziano, że specjalizacja jest dofinansowywana przez ministra zdrowia w ramach środków budżetu państwa, których jest dysponentem, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia minimalnej liczby miejsc szkoleniowych dla diagnostów laboratoryjnych, którzy mogą corocznie rozpocząć specjalizację dofinansowywaną z tych środków.

Zgodnie z ustawą wprowadzone zostanie do sześciu dni roboczych płatnego urlopu szkoleniowego, który diagnosta laboratoryjny będzie mógł wykorzystać na realizację ustawicznego rozwoju zawodowego.

Ustawy wprowadza wymagania kwalifikacyjne dla kierownika laboratorium i m.in. przepisy umożliwiające wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego w formie jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka diagnosty laboratoryjnego i grupowa praktyka diagnostów laboratoryjnych. Doprecyzowuje także przepisy w zakresie sprawowania przez Krajową Radę nadzoru nad wykonywaniem zawodu diagnosty laboratoryjnego i zasady przeprowadzania wizytacji w laboratoriach.(PAP)

Autorka: Aleksandra Kiełczykowska

ak/ joz/