Prof. Ireneusz Płuska z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, nadzorujący remont katedry, zaznacza, że przy konserwacji nigdy nie można przewidzieć, na co trafi się. Jedną z zagwozdek stanowi sklepienie, które było zmieniane co najmniej trzy razy na skutek pożarów.

- Żebra ceglane są niezwykle wąskie i delikatne, a na dodatek otynkowane ceglanymi zaprawami - zaznacza prof. Płuska. - Przy skuciu takich cementów powstałyby duże uszkodzenia, a nawet mogłyby odpaść duże fragmenty żeber. Zaniechaliśmy tej drastycznej metody. Na obecnych tynkach, które trzymają się dobrze, zostanie wykonana imitacja żebrowa. Powtarzamy to, co było w gotyku, ale innymi środkami plastycznymi. Żebra będą pomalowane na czerwono, a spoiny na biało.

Postęp w renowacji katedry jest częściowo uzależniony od pozyskiwania pieniędzy na ten cel.

Elżbieta Molak, Wojewódzki Konserwator Zabytków, przekonuje, że nawet gdyby finansowanie odnowy było całkowicie zapewnione, prace trwałyby i tak kilka lat. - To są działania specjalistyczne, a nie budowlane. Do każdej cegły i spoiny podchodzi się w sposób indywidualny. Mówimy więc o pracach ręcznych, czasochłonnych i wymagających odpowiedniego reżimu technologicznego. Wszystkie środki konserwatorskie mają konkretny okres kadencji – muszą wyschnąć przed nałożeniem następnej warstwy.

Renowacja świątyni zmierza do ukazania jak największej części architektury w pierwotnym stanie gotyckim. Zdaniem prof. Płuski, przed rozpoczęciem prac restauracyjnych katedra w Opolu była najbardziej zaniedbaną w Polsce.