Amerykański zespół, który wybrał Europę i to na starym kontynencie mógł w pełni realizować swoje nieszablonowe podejście do muzyki, pełne najróżniejszych wpływów i swobody. Mamy tu i folk, i jazz i rock, a całość najbliżej lokuje zespół w środowisku progresywnym.

Ostatnia płyta wybitnego gitarzysty (znanego z Procol Harum) w klasycznym trio, pełna jeszcze gitarowego, klasycznego rocka, chociaż już momentami zwiastująca drobne zmiany pojawiające się wraz z nową dekadą lat 80-tych.

W połowie lat 80-tych Vangelis był już wielką gwiazdą mając na koncie i muzykę filmową i przeboje bliższe ambitnej odmianie pop w duecie z Jonem Andersonem, oraz sporo albumów poszukujących i awangardowych wpisujących się w szeroko pojęta muzykę elektroniczną. Na prezentowanym albumie koncepcyjnym łączy te elementy w sposób doskonały.

Najsłynniejszy zespół żeński, będący wzorem i inspiracją dla wielu późniejszych, grający rock i hard rock z domieszką soulu, popu i amerykańskiej tradycji, gdzie wyraźnie słychać zarówno The Beatles (jest na płycie także ich utwór "Hey Bulldog") jak i Led Zeppelin, lecz nade wszystko udało im się stworzyć własne, oryginalne brzmienie i osiągnąć sukces i przejść do historii.

Los Bravos to hiszpańska grupa z epoki bigbitu. "En Tu Sonrisa" to zwieńczenie ich kariery, ostatnia płyta przed rozwiązaniem zespołu.

Ciekawie pomyślana płyta, która na pierwszej stronie zawiera oryginalne wykonania Korzyńskiego, skupione wokół tytułowego gatunku, a na drugiej zawiera dwa, jeszcze bardziej podkreślające klubowo dyskotekowy charakter tych kompozycji, współczesne remiksy.

Typową dla zespołu grę słów, zwiastującą również dźwiękowe kombinacje, mamy już w tytule, gdzie osiem utworów jest ośmioma opusami (nawiązania do muzyki poważnej w pełni to uzasadniają), rozpoczyna dla wielu najlepszy okres w historii zespołu, chociaż jest to ostatni album z jednym z trzech braci, założycieli grupy, Philem Shulmanem, co znacznie wpłynie na muzykę kolejnych płyt.

Trzeci w dyskografii, ale pierwszy na którym zespół stał się duetem Becker - Fagen w całości odpowiedzialnym za kompozycje i brzmienie. Mamy tutaj nadal typowy dla nich eklektyzm i łączenie wszelkich gatunków, ze spora jednak dawką rocka, a nade wszystko najlepiej dotychczasowej karierze dopracowanym brzmieniem oraz wielkim przebojem, który wyniósł grupę na szczyt "Rikki Don't Lose That Number".

Nietuzinkowy, ambitny i oryginalny Artysta, nieustannie poszukujący i budujący własny język muzyczny, w obrębie muzyki elektronicznej, ale to określenie nie wyczerpuje bogactwa wykorzystanych tu środków, a zwłaszcza zinterpretowanych pieśni, ogólnie rzecz biorąc kościelnych. Poza "Bogurodzicą, zazwyczaj bez słów, chociaż w jakiś sposób są one obecne.

Ryba to od lat jeden z najciekawszych wirtuozów basu, nie tylko w rodzinnych Czechach, a na tej płycie, sprzed dwudziestu lat, słychać, że ciekawi go łączenie różnorodnych muzycznych światów, przy czym pozostaje w obrębie szeroko pojmowanego fusion. Dla polskich fanów niewątpliwa atrakcją jest udział naszego multiinstrumentalisty i wirtuoza głównie instrumentów klawiszowych, ale przecież, zwłaszcza w początkach kariery, także basisty, Józefa Skrzeka.