Scenariusz, który mu życie dyktuje, jest pełen zwrotów akcji. Piotr Charczuk musi grać kilka ról jednocześnie, ale to go nie martwi, bo jego artystyczna dusza "ciągle biegnie, ciągle poszukuje".

Na Śląsku Opolskim był pierwszym tłumaczem przysięgłym z hiszpańskiego. Inne języki też wcześnie przestały być dla niego obce, bo jeszcze na studiach ruszył w podróż dookoła świata... rowerem (Opisaliśmy ją w reportażu "Pedro z Polski"). To ta wyprawa zadecydowała o jego losach, o wyborze pracy, pełnej zaskakujących wydarzeń.

Ziemia, powietrze, ogień i woda - to żywioły, które zawsze budzą nasz respekt. Ogień może pobudzać do działania, daje siłę, ale też może być symbolem zagłady, zła i nieszczęść. A niektórym z nas kojarzy się z ciepłem domowego ogniska i bezpieczeństwem. Czyż to nie paradoks, że płomienie i dobro, i zło mogą nam podarować?

Żaba jest pierwsza, a później im dalej w las, tym więcej drzew. No i wody, czyli stawów. I już przed wiekami młyn się tam pojawił i nazwa "Młyńskie Stawy" nikogo nie może dziwić. Wiesław Moliński marzył o leśniczówce w takim miejscu, ale wtedy jeszcze nie mógł wiedzieć, że taki zakątek w ogóle istnieje i że to się spełni, bo tamte czasy wiele marzeń brutalnie miażdżyły.

Ma dopiero szesnaście lat, a zdążył się już solidnie napracować. Bo bardzo lubi. Na przykład wszelkie zajęcia z budownictwem związane i z robotą w polu.

Są tacy, którzy uważają, że Pan Bóg Czechów stworzył, by Polaków rozśmieszali. To dlaczego stworzył Tomasza? On jest przecież typowym, a jednak nietypowym Czechem. Lubi się śmiać... i myśleć o sprawach najważniejszych. Nie wierzy, ale wierzy. No i ma jeszcze dwie i pół tony... książek do przeczytania. A miał tych ton dziewięć. Polskiego nauczył się ze zbiorów dowcipów oraz "Szatańskich wersetów" Salmana Rushdiego. Prosi też Polaków, by za 1968 rok nie przepraszali. Tomasza i jego czeską duszę mogą Państwo bliżej poznać w nowym reportażu Mariana Staszyńskiego: "Czech, który granice przekracza".

Mitom greckim zawdzięczamy pracowitego Hafajstosa, boga ognia, kowali i złotników, opiekuna rzemiosł, niosącego ludziom artystyczne natchnienie. Zatem tytuł nowego reportażu Barbary Tyslik: "Jak Hefajstos" już nam wiele podpowiada i kusi, by całość opowieści o niezwyczajnym artyście poznać.

Zaglądają tam czytelnicy z różnych świata stron. Ot, urok pogranicza, bogatego w wędrowców, mieniącego się wszystkimi kolorami życia, intrygującego doświadczeniami, które historia przyniosła.

Czterdzieści lat temu zdarzył się październik w naszych dziejach niezwyczajny. Biały dym nad Kaplicą Sykstyńską tym razem zwiastował też ogromne zaskoczenie, bo papieżem został nasz rodak, a nie Włoch, bo stało się tak po raz pierwszy po 455 latach. Msza święta inaugurująca pontyfikat Jana Pawła II odbyła się 22 października. A później wydarzyło się tak wiele...

A może... to magiczny szum fal Morza Czarnego sprawił, że tak mocno muzykę pokochała? Że tak bardzo za nią tęskni? Wielki talent prowadził ją na najważniejsze sceny, ale nie zdążyła już wyśpiewać wszystkich wymarzonych nut. Dlaczego? Urodziła się w Abchazji, ale w jej sercu jest miejsce dla Armenii, Gruzji, Syrii, Polski... i długo by jeszcze można wyliczać, bo wojna z roku 1991 rozproszyła jej rodzinę po całym świecie.