- Myśmy zaczęli na Krakowskiej pod PDT-em i w dwie godziny było 600 podpisów, czyli 600 ludzi przystąpiło do OKOOP-u. No i zaczęła się lawina. Gdybyśmy wtedy nie zaczęli w styczniu, czekalibyśmy dłużej, to wylądowalibyśmy jak koszalińskie - mówi Janusz Wójcik, który stanął na czele OKOOP-u.

Akcje plakatowe, protesty oraz „Łańcuch nadziei”, w ramach którego kilkadziesiąt tysięcy mieszkańców Opolszczyzny stanęło wzdłuż E40 w geście protestu przeciwko likwidacji, to zaledwie część działań komitetu.

- Byłem dumny z tego, że mamy społeczność, która walczy - mówi były marszałek Stanisław Jałowiecki. - Siedziałem trochę w kryminale w stanie wojennym i pomyślałem sobie, że warto było siedzieć, żeby ten fenomen zobaczyć. Warto było czekać na ten moment. To był chyba jeden jedyny taki przypadek, takie piękne zwycięstwo w całej powojennej historii Polski.

Opolskie obroniło się. W czerwcu 1998 roku komisja senacka zdecydowała o dodaniu województwa do planowanej nowej mapy administracyjnej Polski. Dzisiejsze uroczystości przed pomnikiem były okazją do spotkania po latach. Jak podkreślali uczestnicy, również pokazania, że dzięki tamtemu zrywowi, dziś mamy samodzielność.

- Mamy swoje elity, które odnoszą sukcesy i to jest wartość dodana sama w sobie - mówi wojewoda Sławomir Kłosowski.

- Największą wartością jest dla nas to, że możemy mówić o sobie opolanie, opolanki a nie Dolnoślązacy czy inny twór - dodaje Zbigniew Kubalańca, wicemarszałek województwa.

Dodajmy, że dokładną historię tych czasów przelano na karty 2-tomowej "Białej księgi obrony województwa opolskiego A.D. 1998". Wydawnictwo składające się z dokumentów i artykułów prasowych relacjonujących tamte wyjątkowe wydarzenia wydał Instytut Śląski.