Piotr Pampuch urodził się 8 lutego 1881 roku w Siołkowicach Starych w powiecie opolskim w rodzinie o polskich tradycjach, w której dbano o znajomość polskiej literatury i historii.

Ponieważ w Siołkowicach mało kto wówczas mówił po niemiecku, dla podszlifowania niezbędnego w pruskim państwie języka niemieckiego ojciec wysłał go na naukę do gimnazjum w Paczkowie. Podczas studiów prawniczych na Uniwersytecie Wrocławskim działał w tamtejszych polskich organizacjach, takich jak Kółko Polskie, Związek Młodzieży Polskiej „Zet” i Bratnia Pomoc Akademicka. Jako wolny słuchacz chodził także na wykłady z zakresu historii i literatury. Utrzymywał się z udzielania korepetycji, a gdy udało mu się zaoszczędzić trochę pieniędzy spożytkował je na krótkie studia we Lwowie.,

Zmuszony złą sytuacją materialną licznej rodziny do przerwania studiów i podjęcia pracy zatrudnił się jako górnik początkowo w Bytomiu a potem w Westfalii. Tam zaangażował się w działalność związków zawodowych i zaczął pisać do ukazującej się tam polskiej gazety „Narodowiec”. Wygłaszał także odczyty dla robotników, które zwróciły na niego uwagę policji. Zagrożony aresztowaniem wyjechał do Argentyny, gdzie także pracował w górnictwie.

Po powrocie w roku 1914 został aresztowany i wysłany na front rozpoczynającej się właśnie I wojny światowej. Podczas urlopu zdezerterował i ukrywał się do końca wojny w Berlinie.

W roku 1918 wrócił do Opola, gdzie zaangażował się w działalność plebiscytową i wkrótce został sekretarzem polskiej Rady Ludowej powiatu opolskiego. Prowadził aktywną działalność publicystyczną na łamach „Nowin Opolskich”, organizował także polskie kółka oświatowe, w których wygłaszał odczyty apelując o zachowanie polskiej mowy,

W roku 1920 opublikował słynną pracę zatytułowaną „150 lat niewoli pruskiej, czyli męczeństwo polskiego ludu śląskiego pod rządami pruskimi”, która odegrała dużą rolę dla polskiej propagandy plebiscytowej.

Na krótko zaangażował się w pracę Polskiego Komisariatu Plebiscytowego w Bytomiu, gdzie skierowano go do Wydziału Prasowego. Już po kilku dniach wyjechał do Kluczborka, aby na łamach "Kreuzburger Zeitung" prowadzić działalność propagandową na rzecz Polski.

Redagował także wysokonakładowy tygodnik Śląskiego Związku Rolników zatytułowany "Przewodnik Wiejski". Podczas III powstania śląskiego pracował w powstańczych strukturach cywilnych. Po podziale Śląska osiadł w Katowicach. Podczas II wojny światowej ukrywał się w Sosnowcu.

Piotr Pampuch zmarł w Katowicach 18 lipca 1947 r.