Historia boksu sięga czwartego tysiąclecia przed naszą erą. Dowodzą tego malowidła ścienne z tego okresu, znalezione w Egipcie, przedstawiające żołnierzy trenujących sport przypominający boks.

Jednakże dopiero Grecy rozwinęli sztukę "szermierki na pięści" i uczynili ją jednym z najpopularniejszych sportów starożytnego świata. Właśnie oni jako pierwsi zaczęli używać prymitywnych rękawic (zwanych caestus), sporządzanych ze skór zwierząt i wełnianych lub skórzanych kasków (amphotis). Znane były w Helladzie także inne akcesoria bokserskie, np. worki treningowe, wypełnione piaskiem lub suszonymi figami.

Boks był również bardzo popularny w Rzymie, jednakże wraz z upadkiem tego starożytnego imperium zaginęło zamiłowanie do tej dyscypliny. Dopiero po wielu wiekach boks odrodził się w krajach anglosaskich - Wielkiej Brytanii i USA.

W 1865 roku sir John Sholto, markiz Quennsbury, spisał reguły nowoczesnego boksu, z których część obowiązuje do dziś. Przepisy te m.in. nakazywały walkę w rękawicach, wyliczanie do 10 sekund po nokdaunie oraz wprowadzały trzyminutowe rundy i obowiązkową przerwę pomiędzy nimi.

Te zasady były stosowane w pierwszym turnieju olimpijskim w St. Louis w 1904 roku. Wówczas wystartowało zaledwie 44 zawodników w siedmiu kategoriach wagowych. Stopniowo jednak boks zyskiwał na znaczeniu, rosła liczba pięściarzy, przybywało także kategorii. W Paryżu już po raz czwarty walczyć będą kobiety.

W przeszłości biało-czerwoni odnosili wiele sukcesów. Szczególny okres triumfów polskiej szkoły boksu miał miejsce w latach 60. ubiegłego stulecia. Wtedy w trzech kolejnych igrzyskach Polacy zdobyli niemal 20 medali różnego koloru.

Pierwszy występ reprezentantów na olimpiadzie miał miejsce w 1924 roku w Paryżu. Na medale w tej dyscyplinie trzeba było jednak czekać do 1948 roku, kiedy to w Londynie Aleksy Antkiewicz zdobył brąz. Pierwsze złoto wywalczył w 1952 roku Zygmunt Chychła. Ostatnim polskim medalistą olimpijskim jest Wojciech Bartnik - brąz w Barcelonie w 1992 roku.(PAP)

mar/ pp/