Postrzeganie czasu jest cechą charakterystyczną ludzkiej świadomości, ale zdolność mózgu do śledzenia czasu i nadawania mu sensu jest nadal słabo poznana.

Naukowcy z George Mason University (USA) przeprowadzili serię eksperymentów na 170 osobach, podczas których uczestnicy obserwowali różne obrazy. Następnie zostali oni poproszeni o ocenę, ile czasu - ich zdaniem - poświęcili na oglądanie konkretnych obrazów. Naukowcy połączyli te wyniki z modelem sieci neuronowej i odkryli, że konstrukcja obrazu i to, co przedstawia – wpływa na subiektywne odczucie czasu osoby oglądającej.

Im przedstawiona na obrazie scena jest większa i bardziej przejrzysta, tym bardziej zapada w pamięć. Ludzie mają też wrażenie oglądając takie obrazy, że poświęcili im więcej czasu, niż to miało miejsce w rzeczywistości. Dokładnie odwrotnie jest natomiast w przypadku „zagraconych scen”, które dają oglądającemu poczucie chaosu.

Naukowcy twierdzą, że wyniki ich badań mogą dostarczyć nowych argumentów w dyskusji o powiązaniach między ludzkim wzrokiem, pamięcią i postrzeganiem czasu. Mogą też – zdaniem badaczy - podważyć ideę „wewnętrznego zegara biologicznego”, rozumianego jako indywidualny mechanizm doświadczania czasu.

Więcej informacji w materiale źródłowym: https://www.nature.com/articles/s41562-024-01863-2 (PAP)

Autorka: Urszula Kaczorowska

uka/ bar/