Pomimo trudnych lat dla gospodarki, RPA nadal jest domem dla ponad dwukrotnie większej liczby milionerów, niż jakikolwiek inny kraj afrykański, z 37 400 milionerami, 102 posiadaczami setek milionów i 5 miliarderami.

Egipt z 15 600 milionerami i 7 miliarderami znalazł się na drugim miejscu, a za nim Nigeria z 8 200 milionerami. Kenia ma 7 200 milionerów, Maroko 6 800, Mauritius 5 100, Algieria 2 800, Ghana 2 700, Etiopia 2 700, a zamykająca dziesiątkę Namibia ma 2 300 bogaczy.

Liczba milionerów nie przekłada się jednak na siłę walut. Rand południowoafrykański spadł o 43 proc. w stosunku do dolara amerykańskiego w latach 2013-2023, a waluty Nigerii, Egiptu, i Angoli radzą sobie jeszcze gorzej.

Milionerzy afrykańscy do życia wolą też inne kontynenty. W minionej dekadzie ojczyzny opuściło około 18 700 zamożnych osób. Obecnie na świecie jest 54 miliarderów urodzonych w Afryce, w tym jeden z najbogatszych ludzi Elon Musk, urodzony w RPA.

Perspektywicznie najlepiej radzi sobie położony na Oceanie Indyjskim Mauritius, który według prognoz w najbliższych latach będzie cieszył się niezwykłą stopą wzrostu na poziomie 95 proc. Już teraz Mauritius należy do najszybciej rozwijających się rynków bogactwa na świecie. W dużej mierze dzieje się to za sprawą inwestujących w nieruchomości milionerów z Rosji.

Nie dziwi więc, że za metr kwadratowy nieruchomości na północnym krańcu tej wyspy w Grand Baie trzeba zapłacić obecnie około 5 tys. dolarów. W Afryce drożej jest tylko w Kapsztadzie, gdzie ceny luksusowych apartamentów zaczynają się od 5,6 tys. dolarów za metr kwadratowy.

Afryka to również kontynent z najbiedniejszymi krajami na świecie, które zajmują pierwszą dziesiątkę listy opublikowanej przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Otwiera ją Sudan Południowy z niecałymi 500 dolarami na mieszkańca, a zamyka Madagaskar z niecałymi 2 tysiącami. Pomiędzy znajdują się: Burundi, Republika Środkowoafrykańska, Demokratyczna Republika Konga, Mozambik, Malawi, Niger, Czad i Liberia.

Jednym krajom towarzyszy ograniczony zasób surowców, słaby sektor finansowy i takiż system podatkowy, innym wojny i niestabilność polityczna. A wszystkim, nawet tym z listy bogatych, niesprawiedliwy podział dochodu. Co jest najbardziej widoczne w RPA i Namibii, które według raportu Banku Światowego, ze wskaźnikiem Giniego na poziomie 63 dla RPA i 59,1 dla Namibii zajęły najwyższe pozycje na świecie pod względem nierówności.

Wskaźnik Giniego mierzy stopień, w jakim dystrybucja dochodu między osobami lub gospodarstwami domowymi odbiega od idealnie równego podziału.

Z Monrowii Tadeusz Brzozowski (PAP)

tebe/ zm/