"Ustawa o świadczeniu wspierającym jest rozwiązaniem, które tworzy po raz pierwszy rodzaj wsparcia materialnego dla osoby z niepełnosprawnością i jest odpowiedzią na skutki niepełnosprawności" - mówił podczas posiedzenia komisji wiceminister rodziny i pełnomocnik rządu do spraw osób niepełnosprawnych Paweł Wdówik.

Wskazał, że po przeanalizowaniu jak niepełnosprawność danej osoby wpływa na jej życie i w jakim zakresie potrzebuje ona zewnętrznego wsparcia, jest możliwe wypłacenie konkretnego świadczenia. "Świadczenie ma charakter kompensacyjny. Ma ułatwić i umożliwić funkcjonowanie na równi z innymi osobami" - dodał Wdówik.

W trakcie komisji głos zabrała strona społeczna, która wskazywała, że niepokój w regulacji budzi m.in. próg dostępności do świadczenia. "Uważamy, że próg dostępności należałoby obniżyć co najmniej do 50 proc." - zwróciła uwagę Katarzyna Kosecka, która reprezentuje stronę społeczną z ramienia protestu 2119.

Zdaniem Koseckiej przy ustalaniu potrzeby wsparcia należałoby uwzględnić także ból, dyskomfort oraz bezpieczeństwo.

Komisja w głosowaniu poparła ustawę świadczeniu wspierającym bez poprawek. Część senatorów zapowiedziała jednak, że złoży propozycje zmian na następnym etapie prac.

Zgodnie z ustawą świadczenie wspierające będzie kierowane bezpośrednio do osoby z niepełnosprawnościami. Kwota świadczenia zostanie powiązana z wysokością renty socjalnej. Jej wysokość w 2023 r., po waloryzacji, wynosi 1588,44 zł miesięcznie brutto.

W uchwalonej ustawie zapisano, że świadczenie wspierające przysługuje osobie od ukończenia 18 roku życia.

Ustawa przewiduje, że świadczenie wspierające przysługuje w wysokości od 40 proc. do 220 proc. renty socjalnej – w zależności od poziomu potrzeby wsparcia. Decyzje ustalające poziom potrzeby wsparcia będą wydawane przez wojewódzkie zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności na wniosek osób niepełnosprawnych.

Świadczenie wspierające będzie przysługiwać miesięcznie w wysokości 220 proc. renty socjalnej, jeżeli potrzebę wsparcia określono na poziomie od 95 do 100 punktów. 180 proc. renty socjalnej określono na poziomie od 90 do 94 punktów, 120 proc. renty socjalnej - na poziomie od 85 do 89 punktów, 80 proc. renty socjalnej - na poziomie od 80 do 84 punktów, 60 proc. renty socjalnej - na poziomie od 75 do 79 punktów, a 40 proc. renty socjalnej - na poziomie od 70 do 74 punktów.

Przy ustalaniu potrzeby wsparcia w formie punktów pod uwagę będzie brana m.in. zdolność danej osoby do samodzielnego wykonywania określonych czynności lub zadań związanych z codziennym funkcjonowaniem, jej wiek.

Poziom potrzeby wsparcia ustalany będzie na podstawie obserwacji, wywiadu bezpośredniego oraz oceny funkcjonowania osoby ubiegającej się o to wsparcie.

Świadczenie wspierające będzie wypłacał Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z ustawą wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wspierającego należy złożyć nie wcześniej niż w miesiącu, w którym decyzja ustalająca poziom potrzeby wsparcia stała się ostateczna. Wnioski do ZUS składa się wyłącznie w formie elektronicznej.

Jeżeli osoba z niepełnosprawnością złoży wniosek w ciągu trzech miesięcy od dnia ukończenia przez nią 18. roku życia, prawo do świadczenia wspierającego zostanie ustalone od miesiąca osiągnięcia pełnoletności.

Ponadto - według ustawy - świadczenie pielęgnacyjne będzie przysługiwało na każde uprawnione dziecko z niepełnosprawnością w rodzinie, a nie tylko na jedno. Opiekun pobierający świadczenie pielęgnacyjne będzie miał możliwość dorabiania bez limitu.(PAP)

Autorka: Karolina Kropiwiec

kkr/ mhr/