Bardella urodził się 13 września 1995 roku w Drancy w departamencie Sekwana-Saint Denis w rodzinie o korzeniach włoskich - z czworga jego dziadków troje było Włochami. Rodzice wkrótce rozwiedli się. Matka, która urodziła się we Włoszech i jako dziecko wyemigrowała z rodzicami do Francji, pracowała w przedszkolu. Ojciec kierował dobrze prosperującą niedużą firmą.

Jak zauważa dziennik "Le Monde", we Francji, gdzie co czwarty obywatel ma co najmniej jednego przodka z imigranckim pochodzeniem, nawet skrajna prawica nie obawia się mówić o niefrancuskich korzeniach. Bardella – który za cel stawia sobie ograniczenie imigracji - mówi o sobie jako o „Włochu w 75 procentach” i przypomina historię swej rodziny. Ale też zaznacza, że jego przodkowie to pokolenie imigrantów, które się „zintegrowało i zasymilowało” we Francji. On sam nie mówi już płynnie po włosku.

Bardella wychował się w Saint-Denis, na trudnych przedmieściach Paryża. Podkreśla, że zetknął się tam z przemocą i niepewnością, dzieciństwo z matką spędził w mieszkaniu socjalnym. Często mówi o Saint-Denis jako miejscu nękanym problemami - radykalizmem islamskim, handlem narkotykami. "Zajmuję się polityką ze względu na to, co tam przeżyłem, po to, by nie stało się to udziałem całej Francji" – powiedział niedawno "Le Monde". Media francuskie podkreślają, że Bardella zdołał uczynić z miejsca, gdzie wyrósł, część swojej biografii politycznej. Zauważa się, że jest to autentyczny element jego drogi życiowej - choć też, dzięki ojcu nie żył w zupełnej biedzie i nie chodził do szkoły publicznej, lecz do prywatnego gimnazjum i katolickiej szkoły średniej.

W 2012 roku Bardella zapisał się do Frontu Narodowego, za zgodą matki (był wówczas niepełnoletni). Jego kariera polityczna była błyskawiczna. W wieku 20 lat był asystentem jednego z parlamentarzystów, w 2017 roku sam kandydował w wyborach parlamentarnych – bez powodzenia. Aktywność polityczna sprawiła, że w 2018 roku przerwał studia na wydziale geografii na paryskiej Sorbonie.

Uważa się, że w tych latach uwagę na niego zwróciła Marine Le Pen: Bardella ucieleśniał nowy wizerunek Frontu Narodowego, na czym bardzo zależało liderce skrajnej prawicy, chcącej "oddemonizować" partię kojarzoną z ksenofobią i antysemityzmem. W 2017 roku Bardella został rzecznikiem partii.

W 2019 roku zaskoczeniem była decyzja Le Pen o umieszczeniu Bardelli na czele listy wyborczej partii (która w 2018 roku zmieniła nazwę na Zjednoczenie Narodowe) w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Jednak Bardella, wówczas nazywany przez media „młodą nadzieją” RN, pokonał kontrkandydatkę z obozu rządzącego, Nathalie Loiseau i został eurodeputowanym. Mentorem młodego działacza stał się w tym czasie Philippe Olivier, szwagier i główny doradca Marine Le Pen; jak podaje agencja AFP, Bardella był związany z jego córką. W 2019 roku Bardella został jednym z zastępców Marine Le Pen.

W 2022 roku przejął od niej kierowanie partią na czas kampanii wyborczej, gdy Le Pen ubiegała się o urząd prezydenta Francji. Zwracał uwagę swoją medialnością, zręcznością w debatach i tym, jak szybko się uczył. Krytycy zarzucają mu jednak, że przejmuje od innych elementy retoryczne i że za jego zdolnościami mówcy nie kryje się żadna doktryna. W 2022 roku młody polityk został przewodniczącym Zjednoczenia Narodowego.

Agencja AFP nazywa Bardellę "cudownym dzieckiem lepenizmu". Szef RN łączy zdolności komunikacyjne, młodzieńczą energię i umiejętność wykorzystania mediów społecznościowych – na TikToku obserwuje go 1,6 mln internautów. Wielu z nich, nie związanych nawet ideowo z jego partią, odbiera go po prostu jako "miłego faceta" – przyznał niedawno tygodnik "Economist".

Nie brak głosów, że jako polityk Bardella jest wielką niewiadomą. Do urzędu premiera Francji pretenduje bowiem ktoś, kto nigdy nie pełnił funkcji kierowniczych i państwowych. Swoją karierę polityczną Bardella zapewnia Marine Le Pen i – jak podaje "Economist", powołując się na jego kolegów partyjnych - jest wobec niej całkowicie lojalny. Jeśli Bardella zostanie najmłodszym szefem rządu w historii Francji, Le Pen zachowa dla siebie tylko stanowisko szefowej frakcji parlamentarnej RN – po to jednak, by za trzy lata znów stanąć do wyborów prezydenckich.

Z Paryża Anna Wróbel (PAP)

awl/ zm/