Według badania ośrodka Savanta dla sobotniej edycji dziennika "The Scotsman", na SNP zagłosowałoby teraz 39 proc. ankietowanych (spadek o 3 punkty proc. w porównaniu z połową lutego), na Partię Pracy - 33 proc. (wzrost o 1 punkt proc.), na Partię Konserwatywną - 19 proc. (wzrost o 2 pkt.), a na Liberalnych Demokratów 6 proc. (bez zmian).

Choć procentowo nie są to duże zmiany, ale wystarczyłyby do istotnego przetasowania w szkockim parlamencie. SNP uzyskałaby w nim 46 miejsc, czyli o 18 mniej niż w wyborach z 2021 roku i najmniej od wyborów z 2003 roku, gdy jeszcze była w opozycji. A ponieważ jej koalicyjny partner, Szkoccy Zieloni, zdobyliby 10 mandatów, to po raz pierwszy od 12 lat partie opowiadające się za niepodległością Szkocji nie miałyby w szkockim parlamencie większości.

Drugą co do wielkości frakcją byłaby w nim Partia Pracy z 42 mandatami, trzecią konserwatyści, którzy mieliby 24 miejsca, zaś Liberalni Demokraci zdobyliby ich siedem. Oznaczałoby to, że partie opowiadające się za pozostaniem Szkocji w składzie Zjednoczonego Królestwa mogłyby odsunąć SNP od władzy. Wprawdzie koalicja laburzystów i konserwatystów jest mało prawdopodobna, ale mniejszościowy rząd laburzystów i Liberalnych Demokratów z nieformalnym wsparciem konserwatystów jest już scenariuszem, który można sobie wyobrazić.

Następne wybory do szkockiego parlamentu muszą się odbyć najpóźniej w maju 2026 roku, ale ubiegając się o przywództwo w SNP Yousaf sam sugerował, że w razie wygranej może się zdecydować na ich wcześniejsze rozpisanie, aby - w przypadku gdyby partie opowiadające się za niepodległością ponownie uzyskały większość - mieć silniejszy mandat na rzecz rozpisania referendum w tej sprawie.

Mający pakistańskie pochodzenie 37-letni Yousaf w poniedziałek zastąpił Nicolę Sturgeon w roli lidera SNP, zaś w środę także na stanowisku pierwszego ministra (premiera) Szkocji. SNP rządzi w Szkocji nieprzerwanie od 2007 roku.

Z Londynu Bartłomiej Niedziński (PAP)

bjn/ ap/