W piątek Sejm odrzucił ponad 20 poprawek do ustawy o medycynie laboratoryjnej zaproponowanych przez Senat. Jedna ze zmian miała wprowadzać w ustawie zapis, że wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego ma na celu ochronę zdrowia pacjenta oraz ochronę zdrowia publicznego i polega na wykonywaniu czynności medycyny laboratoryjnej w laboratorium oraz zakładzie patomorfologii i jednostce organizacyjnej publicznej służby krwi. Kolejne wykreślały zmiany dodane do ustawy przez klub Prawo i Sprawiedliwość podczas drugiego czytania w Sejmie.

W ustawie, której projekt był projektem rządowym, określono zasady i warunki wykonywania czynności medycyny laboratoryjnej, wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego oraz nadzoru i kontroli laboratoriów. W uzasadnieniu projektu wskazano, że główne założenia i cele obowiązującej ustawy o diagnostyce laboratoryjnej w nowym akcie nie zmieniły się, jednak z uwagi na postęp wiedzy w dziedzinie medycyny laboratoryjnej, konieczne stało się opracowanie nowej regulacji.

W myśl ustawy osobami uprawnionymi do samodzielnego wykonywania czynności medycyny laboratoryjnej w laboratoriom będzie diagnosta laboratoryjny; lekarz mający prawo wykonywania zawodu i specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie analityki lub w dziedzinie mikrobiologii lub w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej; lekarz mający specjalizację II stopnia w dziedzinie mikrobiologii i serologii; lekarz z tytułem specjalisty w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej lub tytułem specjalisty w dziedzinie mikrobiologii lekarskiej.

Diagności laboratoryjni będą mieli możliwość wykonywania zawodu w ramach praktyki zawodowej. Ta forma udzielania świadczeń zdrowotnych jest przystosowana do prowadzenia działalności leczniczej osobiście i, zależnie od jej zakresu, nie wymaga spełniania wszystkich wymagań organizacyjnych stawianych podmiotom leczniczym.

Minister zdrowia będzie mógł – na wniosek osoby z dorobkiem naukowym lub zawodowym, na podstawie opinii ekspertów, uznać ten dorobek za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego.

Wnioski o uznanie dorobku naukowego i zawodowego osoby zainteresowane będą mogły składać do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego. Diagności laboratoryjni, których dorobek naukowy lub zawodowy uzna minister zdrowia, będą mogli od razu przystąpić do egzaminu specjalizacyjnego, a po uzyskaniu pozytywnego wyniku z tego egzaminu, otrzymają tytuł specjalisty w danej dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej.

Diagnosta laboratoryjny będzie miał obowiązek doskonalenia zawodowego przez samokształcenie i udziału w kursach realizowanych metodą wykładów, seminariów, warsztatów i ćwiczeń, a także za pośrednictwem sieci internetowej z ograniczonym dostępem, zakończonych testem.

W ustawie przewidziano, że specjalizacja jest dofinansowywana przez ministra zdrowia w ramach środków budżetu państwa, których jest dysponentem, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia minimalnej liczby miejsc szkoleniowych dla diagnostów laboratoryjnych, którzy mogą corocznie rozpocząć specjalizację dofinansowywaną z tych środków.

Zgodnie z ustawą wprowadzone zostanie do sześciu dni roboczych płatnego urlopu szkoleniowego, który diagnosta laboratoryjny będzie mógł wykorzystać na realizację ustawicznego rozwoju zawodowego.

Ustawy wprowadza wymagania kwalifikacyjne dla kierownika laboratorium i m.in. przepisy umożliwiające wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego w formie jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka diagnosty laboratoryjnego i grupowa praktyka diagnostów laboratoryjnych. Doprecyzowuje także przepisy w zakresie sprawowania przez Krajową Radę nadzoru nad wykonywaniem zawodu diagnosty laboratoryjnego i zasady przeprowadzania wizytacji w laboratoriach.

Teraz ustawa trafi do podpisu prezydenta.(PAP)

Autorzy: Szymon Zdziebłowski, Danuta Starzyńska-Rosiecka

szz/ dsr/ mhr/