Buteflika brał udział w wojnie Algierii przeciwko Francji o niepodległość w latach 50. i 60. ub. wieku.

Po wywalczeniu przez Algierię niepodległości w 1962 r. na mocy układu podpisanego w Évian-les-Bains, Butelika był pierwszym algierskim ministrem spraw zagranicznych i wpływową osobistością w ruchu państw niezaangażowanych.

Jako przewodniczący Zgromadzenia Ogólnego ONZ, Buteflika zaprosił w 1974r. ówczesnego przywódcę Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP) Jasera Arafata do wygłoszenia przemówienia na tym forum. Miało to przełomowe znaczenia dla oficjalnego uznania OWP przez społeczność międzynarodową.

Domagał się też miejsca dla Chin w ONZ i występował przeciwko segregacji rasowej w RPA.

W latach 80. ub. wieku przebywał na emigracji w Dubaju, gdzie udał się po śmierci prezydenta Huari Bumediena. W latach 90. powrócił do Algierii wstrząsanej wojną domową z islamistami, w której zginęło ok. 200 tys. ludzi.

W 1999 r. Buteflika został wybrany na prezydenta. Zdołał wynegocjować porozumienie rozejmowe z islamistami i zainicjował proces pojednania narodowego, co zapewniło krajowi pokój. Rządził krajem przez dwa dziesięciolecia do czasu rezygnacji w kwietniu 2019 r.

Buteflika ustąpił pod naciskiem armii i masowych demonstracji ulicznych, których uczestnicy protestowali przeciwko jego zamiarom ubiegania się o piątą kadencję.

Po odejściu z urzędu prezydenta Buteflika przebywał w swej rezydencji Zeralda, w pobliżu Algieru. Rzadko był widywany publicznie, w 2013 r. doznał wylewu. (PAP)

jm/