W wydanym orzeczeniu sąd stwierdził, że decyzja podjęta w listopadzie 2020 r. przez ministra transportu Granta Shappsa była niezgodna z prawem z dwóch powodów. Po pierwsze, w procesie podejmowania decyzji miał miejsce istotny błąd prawny, bo nie zbadano wpływu każdego elementu projektu oddzielnie na zabytek, a po drugie, Shapps nie wziął pod uwagę alternatywnych rozwiązań, zgodnie z wymogami Konwencji Światowego Dziedzictwa i prawem zwyczajowym.

Decyzję o budowie tunelu zaskarżyła do sądu organizacja Save Stonehenge World Heritage Site (SSWHS). Uważa ona, że tunel negatywnie wpłynie na znajdujący się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO obiekt, a jeśli już tunel musi być wybudowany, to powinien liczyć nie 3,2 km, jak przewiduje rządowy projekt, lecz co najmniej 4,5 km. Szacowany koszt budowy tunelu to 1,7 mld funtów.

Ministerstwo transportu wskazywało, że przebiegająca koło Stonehenge droga A303 została zaprojektowana przy założeniu ruchu dwukrotnie mniejszego niż jest obecnie i przecina ona obszar zabytkowego obiektu. Zdaniem ministerstwa tunel przywróci pradawny krajobraz wokół zabytku i usunie hałas ruchu drogowego z jego otoczenia.

W reakcji na piątkowe orzeczenie sądu rzecznik ministerstwa transportu oświadczył: "Jesteśmy rozczarowani wyrokiem i uważnie go rozważymy przed podjęciem decyzji, jak dalej postępować".

Stonehenge, jeden z najsłynniejszych prehistorycznych zabytków na świecie, składa się z wałów ziemnych otaczających duży zespół stojących kamieni. Krąg, którego powstanie szacowane jest na okres od ok. 3000 do 2000 r. p.n.e., ma w Wielkiej Brytanii chroniony status od 1882 r., zaś od 1986 r. znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

W czasie bieżącej sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa zasugerowano, że jeśli brytyjski rząd będzie forsował budowę tunelu, Stonehenge może trafić na listę obiektów zagrożonych, co byłoby krokiem poprzedzającym jego skreślenie z tej listy.

Z Londynu Bartłomiej Niedziński (PAP)

bjn/ jm/