Mononukleoza. Jak ją rozpoznać i leczyć?
Mononukleoza zakaźna, często określana "chorobą pocałunków", to infekcja wirusowa wywoływana przez powszechny wirus Epsteina-Barr (EBV). Chociaż większość z nas ma styczność z tym patogenem, nie wszyscy doświadczają pełnoobjawowej mononukleozy. Choroba ta może występować w różnych formach – od bezobjawowej po ciężką postać. Sprawdź, jak rozpoznać mononukleozę i skutecznie ją leczyć!
Jakie są objawy mononukleozy?
Wirus Epsteina-Barr, należący do rodziny herpeswirusów, jest główną przyczyną wystąpienia mononukleozy zakaźnej. Wirus ten jest niezwykle rozpowszechniony – szacuje się, że około 90-95% dorosłych na świecie ma przeciwciała świadczące o przebytej w przeszłości infekcji EBV. Choroba najczęściej dotyka dzieci i młodzież, jednak tylko część zakażeń rozwija symptomy kliniczne pełnoobjawowej mononukleozy.
Oprócz tej charakterystycznej triady, w przebiegu choroby mogą wystąpić także:
Na czym polega leczenie mononukleozy?
Mononukleoza zakaźna jest chorobą wirusową, dlatego leczenie ma charakter objawowy i polega na przyjmowaniu leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych, stosowaniu preparatów łagodzących ból gardła (aerozole, płukanki) i zapewnieniu odpoczynku i właściwego nawodnienia organizmu.
Antybiotyki nie mają zastosowania w leczeniu mononukleozy, gdyż jest to infekcja wirusowa. Wyjątek stanowią sytuacje, gdy dojdzie do nadkażenia bakteryjnego, wymagającego wdrożenia terapii antybiotykowej.
W ciężkich przypadkach, z objawami zagrażającymi życiu (np. nasilone trudności w oddychaniu), konieczna może być hospitalizacja i leczenie wspomagające, w tym podawanie glikokortykosteroidów. Kluczowe jest czasowe unikanie wysiłku fizycznego i ochrona brzucha ze względu na powiększoną śledzionę. Powrót do pełni sił po przebyciu choroby może potrwać nawet kilka miesięcy.
Wirus Epsteina-Barr, należący do rodziny herpeswirusów, jest główną przyczyną wystąpienia mononukleozy zakaźnej. Wirus ten jest niezwykle rozpowszechniony – szacuje się, że około 90-95% dorosłych na świecie ma przeciwciała świadczące o przebytej w przeszłości infekcji EBV. Choroba najczęściej dotyka dzieci i młodzież, jednak tylko część zakażeń rozwija symptomy kliniczne pełnoobjawowej mononukleozy.
Oprócz tej charakterystycznej triady, w przebiegu choroby mogą wystąpić także:
- ogólne osłabienie, zmęczenie;
- bóle mięśniowo-stawowe, bóle głowy;
- trudności w połykaniu i mówieniu;
- powiększenie śledziony i wątroby;
- żółtaczka (w przypadku zajęcia wątroby przez wirusa);
- różnego rodzaju wysypki skórne, w tym odropodobne zmiany po zastosowaniu antybiotyków.
Na czym polega leczenie mononukleozy?
Mononukleoza zakaźna jest chorobą wirusową, dlatego leczenie ma charakter objawowy i polega na przyjmowaniu leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych, stosowaniu preparatów łagodzących ból gardła (aerozole, płukanki) i zapewnieniu odpoczynku i właściwego nawodnienia organizmu.
Antybiotyki nie mają zastosowania w leczeniu mononukleozy, gdyż jest to infekcja wirusowa. Wyjątek stanowią sytuacje, gdy dojdzie do nadkażenia bakteryjnego, wymagającego wdrożenia terapii antybiotykowej.
W ciężkich przypadkach, z objawami zagrażającymi życiu (np. nasilone trudności w oddychaniu), konieczna może być hospitalizacja i leczenie wspomagające, w tym podawanie glikokortykosteroidów. Kluczowe jest czasowe unikanie wysiłku fizycznego i ochrona brzucha ze względu na powiększoną śledzionę. Powrót do pełni sił po przebyciu choroby może potrwać nawet kilka miesięcy.
