Książę legnicko-brzeski Fryderyk III urodził się 22 lutego 1520 roku prawdopodobnie w Legnicy. Jako syn księcia legnicko-brzesko-wołowskiego Fryderyka II zwanego Wielkim nie miał łatwego zadania.

Jego ojciec na przydomek „Wielki” zasłużył nieprzeciętnymi zdolnościami menadżerskimi, dzięki którym jego państwo stale się rozwijało i było wzorem dla innych śląskich księstw.

Dość powiedzieć, że za rządów Fryderyka II działał w Legnicy uniwersytet, a wszystkie jego miasta otrzymały brukowane ulice. Był także Fryderyk II zięciem polskiego króla Kazimierza Jagiellończyka oraz przyjacielem polskiego króla Zygmunta Starego, który wyznaczył go jednym z gwarantów traktatu pokojowego z Krzyżakami w roku 1521. Wspólnie z wielkim mistrzem Albrechtem Hohenzollernem przyjął protestantyzm i wprowadził wolność religijną dla swoich poddanych.

Na tym tle Fryderyk III nie bardzo się popisał. Władzę w księstwie legnicko-brzesko-wołowskim przejął Fryderyk III jako pierworodny syn po śmierci ojca czyli w roku 1547. Już w roku 1550 jego młodszy brat Jerzy II zwany później brzeskim wystąpił z żądaniem swojej części księstwa.

Ówczesny król Czech Ferdynand Habsburg nakazał podział księstwa i wyznaczył Jerzego księciem brzeskim. Wobec takiego stanu rzeczy w roku 1551 Fryderyk III przyłączył się do koalicji protestanckich książąt tzw. wojnie chłopskiej zakończonej w 1555 roku pokojem w Augsburgu. Widziano go także na dworze popierającego protestantów króla Francji Henryka II.

Bardzo to wszystko nie spodobało się cesarzowi Karolowi V Habsburgowi, który co prawda w Augsburgu przystał na wprowadzenie zasady czyj kraj tego religia, ale nie zamierzał przesadzać z jakąś tam tolerancją religijną i w 1556 roku odebrał Fryderykowi III władzę w księstwie brzesko-legnicko-wołowskim skazując go na dożywotni areszt domowy w zamku w Legnicy.

Ponieważ jego syn Henryk XI miał dopiero 12 lat cesarz ustanowił w księstwie regentów biskupa wrocławskiego Baltazara Promnitza i młodszego brata Fryderyka księcia brzeskiego Jerzego II. Po śmierci cesarza Karola w roku 1558 Fryderyk III po złożeniu obietnicy lojalności odzyskał wolność i księstwo legnickie, ale już 27 października 1559 roku cesarz Ferdynand ponownie odsunął Fryderyka III od władzy i odtąd do końca swego życia czyli przez 11 lat pechowy książę pozostał więźniem we własnym domu.

Książę brzesko-legnicko-wołowski Fryderyk III zmarł 15 grudnia 1570 roku w Legnicy.