Ta wypowiedź sprzed dwóch dni była reakcją na oskarżenia ze strony kongijskiego prezydenta Felixa Tshisekediego, który twierdził, że Rwanda organizuje ludobójstwo we wschodniej części DRK.

Trwający od kilkudziesięciu lat konflikt na wschodzie DRK doprowadził do jednego z najgorszych kryzysów humanitarnych na świecie, w którym, głównie o ziemię i kontrolę nad kopalniami cennych minerałów, walczy ze sobą ponad sto ugrupowań. Niemniej, głównymi aktorami w tym konflikcie są, z jednej strony, kongijskie siły zbrojne (FARDC), wspierane przez bojówki znane lokalnie jako Wazalendo, a z drugiej - Ruch 23 marca (M23), wspomagany, jak twierdzą władze DRK, przez Rwandę.

Na początku maja również Stany Zjednoczone uznały, że w ataki na obóz kongijskich uchodźców Mugunga, skutkujące 3 maja śmiercią ponad 30 osób, zamieszane są Rwandyjskie Siły Obronne. Komunikat ten wywołał ostrą reakcję Rwandy, która odrzuciła oskarżenia USA jako bezpodstawne i oskarżyła o zbombardowanie obozu FARDC i wojska Burundi, rozmieszczone we wschodniej części DRK w ramach dwustronnego porozumienia z rządem kongijskim.

Walkom na wschodzie kraju towarzyszą masowe zabójstwa ludności cywilnej, gwałty i wypędzenia. Szacuje się, że wysiedlono już w tym regionie około 7 mln ludzi. Według ONZ tylko Goma, stolica prowincji Kiwu Północne, położona przy granicy z Rwandą, przyjęła ponad 500 tys. wysiedleńców.

Rwanda, choć liczy niecałe 14 mln mieszkańców, posiada jedne z najlepiej wyszkolonych i wyposażonych sił zbrojnych na kontynencie, które w ramach działań ONZ lub bilateralnych porozumień są obecne m.in. w Sudanie Południowym, Republice Środkowoafrykańskiej i Mozambiku. Liczba ludności DRK wynosi 100 mln, a siły zbrojne to około 100 tys. żołnierzy. DRK ma, według rankingu Global Firepower, 73. armię świata i ósmą w Afryce.

Tadeusz Brzozowski (PAP)

tebe/ szm/