Chociaż strategie redukcji emisji dwutlenku węgla zwykle wymagają znacznych nakładów czasowych i finansowych, autorzy omawianego badania uważają, że zwykła zmiana harmonogramu zajęć uczelnianych mogłaby okazać się prostym i tanim sposobem na rozwiązanie tego problemu. „To podejście, które tak naprawdę nie wymaga żadnych znaczących inwestycji – mówi dr Wei Sun, główny autor artykułu. - Potrzebna jest tylko chęć ze strony pracowników akademickich i studentów. Musieliby otworzyć się na pewne zmiany dotyczące ram czasowych semestrów”.

Sun i jego koledzy monitorowali, w jaki sposób ponad 20 brytyjskich uniwersytetów obecnie zarządza zużyciem energii w kampusach. Porównując zebrane dane z harmonogramami semestrów byli w stanie zaproponować najbardziej przyjazny środowisku rozkład zajęć na uczelniach.

Ustalili m.in. że rozpoczęcie nowego roku akademickiego w drugim tygodniu września, prowadzenie zajęć w ramach semestru zimowego przez 12 tygodni, a następnie wprowadzenie 5-tygodniowych ferii zimowych, mogłoby zmniejszyć emisję CO2 o 167 ton, co stanowi 4,2 proc. całej emisji pochodzącej z uczelni.

„Taki harmonogram oznaczałby wydłużenie przerwy zimowej, dlatego potem należałoby wydłużyć semestr letni. Wpłynęłoby to jednak bardzo korzystnie obniżenie kosztów ogrzewania w okresie zimowym i na ogólny spadek emisji” – mówi Sun.

Uważa, że zaproponowany model mógłby się sprawdzić w uniwersytetach na całym świecie, choć oczywiście konkretne terminy trwania semestrów musiałyby się różnić w zależności od strefy klimatycznej, w jakiej dana uczelnia leży.

Omawiane badanie zostało przeprowadzone jeszcze przed pandemią, dlatego Sun i jego koledzy chcieliby dodatkowo zbadać, jak praktykowana obecnie nauka hybrydowa wpłynie na ich zalecenia. „W czasie pierwszej fazy pandemii byliśmy świadkami ogromnej redukcji emisji CO2, a teraz wszystko powoli wraca do normy. Chcielibyśmy obliczyć, czy i jak emisje dwutlenku węgla spadają dzięki wykładom online i mniejszej liczbie osób, które fizycznie znajdują się na uczelni” - podsumowuje.

Link do pracy źródłowej: http://dx.doi.org/10.1016/j.isci.2021.103414 (PAP)

Katarzyna Czechowicz

kap/ ekr/