- To rozwiązanie, które zbiera dane, wyświetla je i w pewien sposób magazynuje. Może mieć wiele zastosowań - mówi Paweł Sadkowski, absolwent Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki Politechniki Opolskiej. - M.in. w przemyśle do sterowania jakimś robotem lub w medycynie. Np. profesorowie podsunęli mi taki pomysł, że można to włożyć i kogoś zdalnie zoperować, czyli chirurg posiadający taki egzoszkielet na ręce mógłby zoperować pacjenta, który jest gdzieś oddalony o setki kilometrów i ma tylko do siebie podłączoną aparaturę.

Cały układ pomiarowy został wykonany z druku 3D. Najpierw był prototyp z kartonu i obserwacja pracy stawów. - Później wszystko było przenoszone do komputera i przestrzennie modelowane za pomocą specjalnego programu - dodaje Paweł Sadkowski. - Następnie był żmudny proces drukowania, przykładania, sprawdzania, czy to pasuje, nie uwiera, nie ociera, Potem było drukowanie modelu finalnego na drukarce 3D i zaimplementowanie elektroniki, czyli podłączenie wszystkich rzeczy, które mierzą, pracują.

Do urządzenia podłączone są powerbanki, co oznacza, że egzoszkielet nie potrzebuje do pracy zewnętrznego zasilania. Jak zapowiada dr inż. Rafał Gasz, promotor pracy - teraz naukowcy chcą pracować nad rozbudowaniem modelu egzoszkieletu.