Ludwik Ręgorowicz urodził się 14 stycznia 1888 roku w Podkościelu koło Dąbrowy Tarnowskiej jako syn urzędnika sądowego. Studiował historię i geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W roku 1913 zdał egzamin nauczycielski i rozpoczął pracę w krakowskich szkołach. W roku 1916 obronił pracę doktorską z zakresu filozofii.

W roku 1919 zaangażował się w działania na rzecz polskich komisariató1) plebiscytowych najpierw w regionie orawsko-spiskim, a następnie na Śląsku. Po przyjeździe na Śląsk objął funkcję szefa wydziału statystycznego Polskiego Komitetu Plebiscytowego w Bytomiu.

We wrześniu 1920 roku przeniesiono go do Opola, gdzie formalnie pełnił tę samą funkcję szefa Wydziału Statystycznego, praktycznie jednak przez kilka miesięcy kierował całością działań tutejszego powiatowego Polskiego Komitetu Plebiscytowego.

W pracy tej odniósł liczne sukcesy: udało mu się wciągnąć do działalności pro plebiscytowe liczne działające na Opolszczyźnie polskie towarzystwa kulturalne. Już w pierwszych dniach pobytu w Opolu z jego inicjatywy powstał polski Klub Obywatelski, który stał się ośrodkiem działań kulturalnych i propagandowych.

Ludwik Ręgorowicz sam opracował program działania tego klubu, który organizował wykłady na temat historii Opolszczyzny, zarówno w Opolu jak i w skupiskach polskich takich jak Ozimek, Jełowa czy Krapkowice, a także w wielu polskich wsiach.

Tuż przed wybuchem III powstania Ręgorowicz został odwołany do Katowic, gdzie wziął udział w walkach o miasto. Wkrótce jednak wycofano go z jednostki frontowej i powierzono mu zorganizowanie redakcji gazety Naczelnej Komendy Wojsk Powstańczych o tytule „Powstaniec”, w której pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego.

Po zakończeniu powstania wyjechał do Poznania, gdzie pracował jako nauczyciel. W roku 1926 objął stanowisko naczelnika Wydziału Oświecenia Publicznego w Śląskim Urzędzie Wojewódzkim. Od roku 1933 pracował na stanowisku wizytatora w Ministerstwie Wyznań i Oświecenia Publicznego.

Po wybuchu II wojny światowej zamieszkał w Krakowie, gdzie jesienią 1939 roku został aresztowany w ramach akcji przeciwko polskiej inteligencji. Wraz z innymi naukowcami trafił do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Ze względu na starość 8 stycznia 1940 roku zwolniono go z obozu i zamieszkał w Dąbrowie Tarnowskiej.

Ludwik Ręgorowicz zmarł 19 grudnia 1970 r. w Warszawie.