Po ukończeniu miejscowego gimnazjum Carl Gotthard Langhans podjął studia matematyczne i prawnicze na Uniwersytecie w Halle. Dziś nam się to może wydawać zaskakujące, ale ten jeden z najwybitniejszych śląskich architektów w zakresie budownictwa był samoukiem.

Architekturą zainteresował się podczas lektury teoretycznych traktatów Witruwiusza. Ten rzymski budowniczy machin wojennych i architekt żyjący w I wieku przed Chrystusem pozostawił po sobie dziesięciotomowy traktat o architekturze, który do dziś jest inspiracją dla konstruktorów.

Doskonały wykład starożytnego mistrza sprawił, że Carl Langhans resztę swojego życia poświęcił najpierw zgłębianiu pozostałości architektury starożytnej w południowej Europie, a potem projektowaniu własnych budowli. Swoje studia teoretyczne mógł uzupełnić podróżując jako królewski urzędnik do Włoch, Anglii, Holandii i Francji.

Jego najsłynniejszym dziełem jest Brama Brandenburska w Berlinie, którą na życzenie pruskiego króla Langhans wzorował na ateńskich Propylejach. Zaprojektował kilka setek budowli inspirowanych architekturą klasyczną. Kilkadziesiąt jego prac zrealizowano na terenie Dolnego Śląska.

W województwie opolskim do naszych czasów przetrwał zbudowany w roku 1778 z fundacji króla Fryderyka II klasycystyczny gmach zakładu dla ubogich w Kluczborku, zlokalizowany przy ul Zamkowej tuż obok bramy zamkowej, znany jako dawny internat, a dziś siedziba licznych firm i urzędów. W stosunkowo dobrym stanie do naszych czasów przetrwał także klasycystyczny pałac w Maciejowie pod Kluczborkiem.

Carl Gotthard Langhans zmarł 1 października 1808 roku w Dąbiu - dzisiejszej dzielnicy Wrocławia.