3 października 1846 roku oddano do ostatecznego użytku tzw. Kolej Górnośląską, która połączyła Wrocław z Mysłowicami. Tym samym połączenie kolejowe z tymi miastami otrzymały również Brzeg, Lewin Brzeski, Opole, Gogolin i Kędzierzyn.

Pierwszy projekt połączenia kolejowego Górnego Śląska z Wrocławiem opracowano w roku 1816. Według niego trasa miała być dwutorową 200-kilometrową magistralą dla napędzanych parą pociągów przeznaczonych głównie do transportu węgla kamiennego, z możliwością uruchomienia przewozów osobowych. Projekt upadł gdy obliczono, że transport węgla Odrą jest tańszy.

Dopiero 20 lat później - w roku 1836 - powstał powołany przez śląskich przemysłowców Komitet Założycielski Kolei Górnośląskiej. Gdy w sierpniu 1840 roku Kolej Górnośląska otrzymała z Ministerstwa Finansów Królestwa Prus obietnicę otrzymania koncesji rozpoczęły się zażarte dyskusje o trasę przyszłej linii kolejowej.

O ile wytyczona niemal od linijki trasa z Wrocławia do Opola nie budziła większych wątpliwości, to dalej nie było tak łatwo, bo rozważano aż trzy warianty samego wyprowadzenia linii kolejowej poza powiat opolski. Aby nie tracić czasu rozpoczęto jednak budowę zachodniego odcinka torów i tak 22 maja 1842 roku w atmosferze festynu pierwszy pociąg przejechał z Wrocławia do Oławy.

Już 3 sierpnia tego samego roku linię przedłużono do Brzegu, a 29 maja 1843 roku pierwszy pociąg wjechał do Opola. W międzyczasie w październiku 1842 zatwierdzony ostateczny przebieg trasy z Opola do Nowego Bierunia. 2 października 1845 roku otwarto odcinek z Kędzierzyna do Gliwic, a dwa tygodnie później przedłużono trasę do Świętochłowic. Nie zrealizowano jednak projektu budowy torów aż do Nowego Bierunia.

Budowę liczącej nieco ponad 193 km linii kolejowej zakończono w Mysłowicach. Pierwsze pociągi osobowe pokonywały trasę z Wrocławia do Mysłowic w sześć i pół godziny.