Przez całą karierę sportową reprezentowała barwy AZS Warszawa. Będąc studentką Uniwersytetu Warszawskiego, w 1919 roku, trafiła do sekcji lekkoatletycznej Akademickiego Związku Sportowego. Uprawiała kilka konkurencji - rzut dyskiem, rzut oszczepem, pchnięcie kulą, skok wzwyż i skok w dal.

Trzykrotnie pobiła rekord świata w rzucie dyskiem, a niemal 30 razy zdobyła tytuł Mistrzyni Polski w różnych konkurencjach lekkoatletycznych. Ponadto znakomicie grała w koszykówkę, w tenisa, jeździła konno. Pa­sjo­no­wa­ła się też mo­to­ry­za­cją.

31 lipca 1928 roku podczas igrzysk olimpijskich w Amsterdamie ustanowiła rekord świata w rzucie dyskiem wynikiem 39 metrów i 62 centymetry, zdobywając pierwszy złoty medal olimpijski dla Polski. Do końca kariery w 1931 zawodniczka została niepokonana w rzucie dyskiem w żadnych zawodach.

Gdy wybuchła II wojna światowa, we wrześniu 1939 roku towarzyszyła mężowi Ignacemu Matuszewskiemu, politykowi i dyplomacie, przy ewakuacji złota Banku Polskiego, którą ten organizował i nadzorował. Halina Konopacka była kierowcą jednej z ciężarówek, które przez Rumunię wywiozły polskie złoto nad Morze Czarne, skąd statkami zostało przewiezione do Francji. Po klęsce tego kraju wyjechała z mężem przez Hiszpanię do Stanów Zjednoczonych, gdzie mieszkała od 1941 roku. W USA wróciła do poezji oraz zajęła się malarstwem. Do 1959 mieszkała w Nowym Jorku, a później do końca życia na Florydzie. Zmarła w Daytona Beach. Rok później urna z jej pro­cha­mi spo­czę­ła na Cmen­ta­rzu Bród­now­skim w War­sza­wie. Zmarła w wieku 88 lat.