29 listopada: Dziś przypada 62 rocznica śmierci polskiego działacza narodowego z okresu plebiscytu na Śląsku Arki Bożka.

Arka Bożek urodził się 12 stycznia 1899 w Markowicach koło Raciborza. W jego domu mówiono po polsku i po czesku. Uczył się w niemieckiej szkole podstawowej a potem w szkole wieczorowej. Jego przywiązanie do kultury polskiej pojawiło się po przeczytaniu powieści Henryka Sienkiewicza „Krzyżacy”. Czytał ją w języku niemieckim. Nie bez znaczenia był także udział w uroczystości odsłonięcia Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie w roku 1910.

Podczas I wojny światowej zgłosił się na ochotnika do pruskiego wojska. Walczył we Francji i we Włoszech czterokrotnie odnosząc rany. W uznaniu zasług oraz odwagę awansowano go do stopnia sierżanta. W wojsku zetknął się z działaczami socjalistycznymi co zaowocowało nabraniem przez niego lewicowych przekonań. Z tego powodu po powrocie do Raciborza początkowo współpracował z komunistycznym Związkiem Spartakusa. Współpracę tę zerwał przekonawszy się, że organizacja ta nie popiera idei niepodległej Polski. Wtedy związał się z ruchem narodowym.

W jesiennych wyborach do samorządów gminnych w roku 1919 został radnym gminy Markowice. Równocześnie przejął po rodzicach 9-hektaorwe gospodarstwo i ożenił się z Jadwigą Komor. Zaangażował się także w działalność spółdzielczą. Współtworzył w powiecie raciborskim Polską Organizację Wojskową Górnego Śląska. W jej szeregach pełnił funkcję dowódcy 2 kompanii 4 pułku raciborskiego. W czasie I powstania śląskiego kierował akcją wysadzenia mostu na Odrze pod Raciborzem. Miało to na celu utrudnienie Niemcom przerzucenia wojsk w rejon ogarnięty powstaniem. Brał udział w akcji plebiscytowej, m.in. ochraniając polską manifestację w Raciborzu 2 maja 1920 r. stoczył serię walk z niemieckimi bojówkami próbującymi udaremnić polski wiec. Podczas III powstania śląskiego był łącznikiem pomiędzy powstańcami a aliancką Komisją Międzysojuszniczą w Opolu.

Po powstaniu był członkiem Polsko-Niemieckiej Komisji Mieszanej ds. Górnego Śląska, a następnie pełnił funkcję wiceprezesa I Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech - był wiceprezesem I Dzielnicy. Gdy w 1924 roku wybrano go na wójta Markowic władze niemieckie zwlekały z zatwierdzeniem tego faktu przez trzy lata. Kandydując z ramienia Polsko-Katolickiej Partii Ludowej zdobył mandat posła na sejmiki: prowincjonalny w Opolu i powiatowy w Raciborzu.

W dniu 31 grudnia 1938 Gestapo nakazało mu opuścić Górny Śląsk. Wyjechał do Berlina i tam do maja 1939 roku pracował w centrali Związku Polaków w Niemczech. Po próbie zamordowania go przez Gestapo przez Pomorze uciekł do Katowic. Lata II wojny światowej spędził na emigracji. Po powrocie do Polski z ramienia PSL mianowano go wicewojewodą śląsko-dąbrowskim. W roku 1959 został odsunięty od funkcji publicznych. Arka Bożek zmarł 29 listopada 1954 roku w Katowicach.