Czwarte, czyli to tuż za podium, ale tu jest to wynik plebiscytu na najwybitniejszych Kanadyjczyków, który zorganizowano w roku 2004. Frederick Grant Banting urodził się w 1891 roku, kształcił się w szkole publicznej w Allison. Studiował na uniwersytecie w Toronto. Początkowo teologię, a potem medycynę. Podczas I wojny światowej służy we Francji. Podczas bitwy pod Cambrai zostaje ranny. W roku 1919 zostaje odznaczony medalem za męstwo wykazane w ogniu walki. Po wojnie Banting wraca do Kanady. Dalej studiuje medycynę. Specjalizuje się w ortopedii i farmakologii. Pod wpływem artykułów publikowanych w specjalistycznych pismach medycznych zabiera głos w dyskusji związanej z problemami cukrzycy.

Dzięki uprzejmości profesora Mac Leoda, szefa katedry fizjologii na Uniwersytecie w Toronto może prowadzić swoje badania nad wyodrębnieniem insuliny z trzustki. Wspomaga go w tych działaniach jego asystent Charles Best. Wspólnym wysiłkiem i ciężka pracą osiągają sukces.

Wyodrębnioną insulinę po raz pierwszy podano w Szpitalu Ogólnym w Toronto. Otrzymał ją młody Leonard Thompson, którego stan był bardzo poważny i lekarze nie rokowali mu już niestety większych nadziei. Thomson przeżył - i żył potem jeszcze długo, systematycznie biorąc insulinę.

W roku 1923 Banting otrzymuje Nagrodę Nobla wspólnie z profesorem Mac Leodem, którego główny wkład polegał na udostępnieniu pomieszczeń do prowadzonych prób i badań oraz stworzeniu ogólnych możliwości organizacyjnych. Nie doceniono zupełnie pracy doktora Charlesa Besta, asystenta Bandinga. A ten, będąc człowiekiem honoru dzieli się swoją nagrodą pieniężną ze swoim asystentem.

Banding jest określany człowiekiem renesansu. Interesują go różne dziedziny badań, ale i działania w sferze kultury i artystycznej wypowiedzi. Jest również zapalonym malarzem.

Bierze udział w sponsorowanej przez rząd kanadyjski wyprawie malarskiej za koło podbiegu-nowe. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żona ma jednego syna Williama, ale małżeństwo rozpada się w 1932 roku.

W 1934 roku król angielski Jerzy V nadaje mu tytuł szlachecki - sir. Ponownie żeni się w roku 1937 z Henriettą Ball.

Jest laureatem kilkunastu doktoratów honoris causa uniwersytetów krajowych i zagranicznych. Banding prowadził również badania nad pylicą i rakiem, które przerwała wojna, w czasie której pełni funkcję oficera łącznikowego. Ginie w katastrofie lotniczej na Nowej Funladii.

Jego zasługi dla ludzkości są nie do przecenienia. W Polsce obecnie notuje się ponad

2 miliony osób chorujących na cukrzycę, a znakomita większość z nich ma za co być mu wdzięczna.

Posłuchaj: