- Ten stół był zawsze mięsny. Wtedy to miało zupełnie inny charakter, dlatego, że przez 40 dni postu dorośli i dzieci nie mieli kawałka mięsa w ustach - mówi Elżbieta Oficjalska, etnografka z Muzeum Wsi Opolskiej.

- Ten smak był wyszukany. To nie jest to, co dzisiaj, że cały czas mamy dostęp do mięsa. Stół też był bogaty w ciasta. Była baba wielkanocna, był baranek wielkanocny, który był bardziej ozdobą niż potrawą, ale były też kołacze, które zawsze na każde wielkie święto były robione i stawiane na stole śląskim.

- Zawsze przywiązywano wagę do estetyki tego stołu - dodaje Oficjalska.

- Była często specjalna zastawa, taka świąteczna, która była wyjmowana na wielkie uroczystości rodzinne. Stół był nakryty śnieżnobiałym obrusem. Był też ten baranek wielkanocny, później też zajączek, babka i to wszystko było zdobione bukszpanem, takim symbolem odradzającego się życia, wiosny.

Jednak to, co ostatecznie znalazło się na wielkanocnym stole, zależało w dużej mierze od majętności rodziny.