Józef Biniszkiewicz urodził się 9 marca 1875 roku w Czempiniu w Wielkopolsce. Jako kilkunastoletni chłopiec stracił rodziców i musiał radzić sobie sam. Wychodząc z założenia, że każdy potrzebuje butów rozpoczął naukę szewstwa. Po jej ukończeniu w wieku 16 lat wyjechał szukać szczęścia do Berlina.

W roku 1895 wstąpił do działającego w Niemczech koła Polskiej Partii Socjalistycznej, w której zaangażował się w pracę w redakcji ukazującej się w zaborze pruskim „Gazety Robotniczej”. Ściągnęło to na niego zainteresowanie oraz szykany pruskiej policji.

W roku 1906 przyjechał na Śląsk, by objąć kierownictwo redakcji „Gazety Robotniczej” oraz lokalnych struktur PPS-u. W tym okresie dał się poznać jako przeciwnik lansowanej przez niektórych socjalistów współpracy z socjalistami niemieckimi.

W roku 1914 na zjeździe w Oświęcimiu był jednym z założycieli Centralnego Związku Zawodowego Polskiego. W roku 1918 rozpoczął akcję zakładania w rejencji opolskiej polskich rad ludowych. Wkrótce zaangażował się też w działalność Polskiego Komisariatu Plebiscytowego, w którym został zastępcą Wojciecha Korfantego.

W roku 1919 wziął udział w walkach podczas I powstania śląskiego, w efekcie czego musiał opuścić teren Górnego Śląska. Wiosną 1921 roku był uczestnikiem polskiej misji dyplomatycznej do Rzymu, gdzie zabiegano o poparcie dla sprawy polskiej na Górnym Śląsku.

Na wieść o wybuchu III powstania śląskiego opuścił Rzym i wrócił na Śląsk. Tu został członkiem powstańczego rządu, który reprezentował podczas negocjacji z Międzysojuszniczą Komisją Rządzącą i Plebiscytową w Błotnicy Strzeleckiej.

Po powstaniu osiadł w polskiej części Śląska. W roku 1922 został posłem na Sejm i równocześnie członkiem Sejmu Śląskiego. Pełnił funkcję wicemarszałka Górnego Śląska.

Po wybuchu II wojny światowej niemieckie władze okupacyjne zesłały go do obozu koncentracyjnego. Nie znamy przyczyny, ani dokładnej daty jego śmierci, wiemy jedynie że zmarł w roku 1940 w obozie Auschwitz. Jak miliony ofiar niemieckich obozów koncentracyjnych Józef Biniszkiewicz nie ma swojego grobu.