Vinzenz Preissnitz urodził się 4 października 1799 roku w Lazniach koło Jesionika. Gdy miał 12 lat jego ojciec stracił wzrok i mały Vinzenz musiał przerwać naukę by pomagać w utrzymaniu rodziny. Ostatecznie nigdy nie nauczył się czytać ani pisać.

Pracował w rodzinnym gospodarstwie, gdy miał 17 lat podczas tej pracy spadł z konia i złamał dwa żebra. Nie mając pieniędzy na lekarza przyłożył do złamanych kości nasączony wodą opatrunek i mocno zabandażował. Okazało się, że żebra szybko się zrosły i już wkrótce wodne opatrunki Preissnitza stały się modne i popularne wśród lekarzy, a on sam zyskał miano wodnego lekarza.

W wieku 29 lat ożenił się z córką wójta wsi Ceska Vies koło Jesionika Zofią, z którą miał sześć córek i jednego syna. W międzyczasie rozwijał działalność wodoleczniczą. W roku 1826 założył zakład wodoleczniczy, gdzie do leczenie używano wyłącznie wody.

Jego rosnąca popularność wywołała reakcję licznych lekarzy, którzy oskarżyli go o znachorstwo, jednakże ponieważ nie stosował żadnych medykamentów czy ziół sąd go uniewinnił, a w roku 1830 władze medyczne cesarstwa austriackiego wystawiły Preissnitzowi dokument zezwalający na prowadzenie działalności wodoleczniczej.

W ramach tej działalności zalecał kuracjuszom zimne kąpiele pod strumieniem wody z rynny. Leczył wyłamane stawy kończyn, złamania, wylewy podskórne, reumatyzm, artretyzm, zaparcia oraz choroby układu pokarmowego.

Wkrótce dzięki zdolnościom technicznym udoskonalił urządzenie do kąpieli pod strumieniem wody, które w coraz to nowszych formach używane jest po dziś dzień, a od nazwiska swego konstruktora przyjęło nazwę prysznic.

Vincenz Priessnitz zmarł 28 listopada 1851 roku w Lazniach koło Jesionika.