Kościół ten funkcjonuje dziś pod wyzwaniem Matki Boskiej Bolesnej i świętego Wojciecha, ale w swojej wielowiekowej historii był także kościołem świętego Jerzego, świętego Dominika i świętej Anny.

Wszyscy wspomniani święci byli patronami tego kościoła w średniowieczu, choć wydaje się, że pierwszym patronem zbudowanej tu świątyni był święty Jerzy. W pierwszych wiekach polskiego chrześcijaństwa sądzono bowiem, że Święty Jerzy jako żołnierz najlepiej sobie poradzi z demonami z pewnością przecież zamieszkującymi miejsce, w którym przed wprowadzeniem chrześcijaństwa stała pogańska świątynia. A tak prawdopodobnie było w przypadku opolskiej Górki.

Zapewne w początkach X wieku stała tu jakaś nieduża pogańska świątynia. Aby wypłoszyć to co się mogło w niej zalęgnąć na patrona wybrano świętego Jerzego. Wkrótce dołączył do niego święty Wojciech, który wg miejscowej tradycji miał na opolskiej Górce wygłaszać kazania w roku 984. Niemal na pewno stojący tu wówczas kościół był drewniany.

W roku 1254 kościół na Górce otrzymał prawa kościoła parafialnego. Mniej więcej w tym właśnie czasie książę Władysław I sprowadził do Opola zakon dominikanów, jednak nie wiemy gdzie znajdowała się ich pierwsza siedziba. Wiadomo jednak, że w dziewięć lat po przeniesieniu parafii do dzisiejszej katedry, czyli w roku 1304 dominikanie otrzymali w opiekę kościół na Górce.

W roku 1399 rozpoczęli przebudowę kościoła na budowlę murowaną w stylu gotyckim, którą poświęcono w roku 1430. Dokładnie w 100 lat później kościół przejęli ewangelicy, jednak już wkrótce na rozkaz austriackiego cesarza budowla została zamknięta. Dopiero po 74 latach –w roku 1604 kościół ponownie uruchomili dominikanie. W roku 1739 dokonali oni przebudowy kościoła w stylu barokowym.

Po przejęciu Śląska prze Prusy i przegraniu przez nie wojny z Napoleonem w roku 1810 przeprowadzono sekularyzację klasztoru i kościoła. Dominikanów wypędzono, a kościół i klasztor przejęło państwo. Wkrótce w obu budynkach zorganizowano szpital. już w roku 1820 kościół powrócił do swojej pierwotnej funkcji stając się filią kościoła parafialnego, za to szpital funkcjonował w pomieszczeniach klasztornych aż do końca XX wieku, kiedy to przejął je Uniwersytet Opolski.