Maciej Dobracki urodził się w roku 1625 w Byczynie jako syn ewangelika Macieja Guthetera i jego żony Jadwigi. Prawdopodobnie ukończył gimnazjum i któryś ówczesny uniwersytet, zapewne zdominowany przez ewangelików uniwersytet Viadrina we Frankfurcie nad Odrą, choć nie wykluczone, że mogła to także być akademia krakowska.

W dawniejszych czasach nie przywiązywano tak wielkiej wagi jak dziś do oryginalnej pisowni nazwisk, toteż gdy osiedlił się w Polsce Maciej Gutheter przetłumaczył swoje nazwisko na Dobracki.

Około 1655 roku otrzymał urząd wicenotariusza powiatu wieluńskiego oraz grodzkim w Ostrzeszowie, ale już w rok później z powodu fali niechęci w Polsce do ewangelików spowodowanej potopem szwedzkim powrócił na Śląsk i zamieszkał we Wrocławiu. Tam pracował jako nauczyciel języka polskiego. W roku 1666 został kierownikiem Miejskiej Szkoły Polskiej we Wrocławiu.

W tym okresie napisał podręczniki do nauki języka polskiego, a także poradniki dobrego wychowania, dyplomacji i pisania listów. Swoje książki pisał po polsku, a następnie tłumaczył na język niemiecki. W podręcznikach używał cytatów z polskiej literatury, były tam więc fragmenty twórczości Jana Kochanowskiego, Mikołaja Reja czy Samuela Twardowskiego.

W roku 1670 przeniósł się na stałe do Rzeczpospolitej, zamieszkał najpierw w Toruniu, a następnie w Brodnicy. Jego dzieła były bardzo popularne wśród współczesnych, wielokrotnie je wznawiano i chętnie czytano. Zapewne dzięki tej popularności w roku 1673 otrzymał stanowisko sekretarza króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego.

Maciej Dobracki zmarł 20 czerwca 1681 roku w swoim domu w Brodnicy.