30 maja 1137 roku w Kłodzku polski władca książę Bolesław Krzywousty zawarł układ pokojowy z czeskim księciem Sobiesławem I. W trakcie rokowań wynegocjowano podział Śląska, który utrwalił na długie lata posko-czeską granicę. Zanim do tego doszło wojny z Czechami o Śląsk toczył Krzywousty niemal przez całe swoje 40-letnie panowanie.

Spór z Czechami o Śląsk miał już wówczas długie tradycje – pod koniec X wieku zdobył go Mieszko I. W roku 1038 wykorzystując bezkrólewie w Polsce Brzetysław I przyłączył Śląsk powrotem do Czech.

Odzyskał go dla Polski w roku 1041 Kazimierz Odnowicie, który jednakże za tę stratę zobowiązał się wypłacać Czechom coroczne odszkodowanie. Stan taki trwał blisko 20 lat, do czasu gdy Bolesław Śmiały wykorzystał słabość czeskiego władcy i przestał Czechom płacić.

Nie wykluczone, że ta sprawa miała wpływ na prawdopodobny udział czeskiego księcia Wratysława w intrydze mającej wywołać konflikt polskiego króla z późniejszym świętym krakowskim biskupem Stanisławem.

Jak wiadomo król Bolesław Śmiały w efekcie tego sporu został pozbawiony tronu, a władzę objął jego młodszy brat Władysław Herman. Za jego panowania Polska wznowiła płacenie Czechom odszkodowań za Śląsk. Zapewne nie bez znaczenia był tu fakt, iż Herman ożenił się z Judytą - córką czeskiego króla Wratysława II.

Syn Władysława Hermana Bolesław Krzywousty nie miał takich sentymentów. Odszkodowania Czechom płacić przestał i już wkrótce rozpoczął się blisko 40-letni okres wojen o Śląsk.

W toku tych wojen w roku 1108 Czesi spalili gród w Koźlu. Wzmianka w kronice Galla Anonima o nakazanej przez Krzywoustego odbudowie Koźla jest pierwszą historyczną informacją o tym mieście.

W rok później widzimy Czechów w obozie Niemców oblegających gród w Głogowie, a następnie rozgromionych w bitwie na Psim Polu.

Ostateczny finał wojen o Śląsk przyniósł zawarty przez Krzywoustego 30 maja 1137 roku w Kłodzku pokój z Sobiesławem I. Na długi czas przynależność Śląska do Polski przestała być wówczas sprawą sporną.