Jeden z najbardziej przebojowych i najwyżej cenionych albumów artystki z 1989, prawie w całości wypełniony kompozycjami Romualda Lipko (który gra tutaj także jako muzyk), którego sukces można rozpatrywać w kilku aspektach, lecz najprościej jest powiedzieć, że podniosłość i wysmakowane i rozbudowane aranżacje (charakterystyczne dla wcześniejszych płyt), zwłaszcza strony pierwszej, doskonale równoważą się z bardziej nowoczesnymi utworami pop, w których piosenkarka nie tylko doskonale się odnajduje, ale nadaje własny koloryt.