Alfred Bolcek urodził się 23 maja 1954 roku w Twardawie - wsi położonej na trasie z Koźla do Głogówka. Jego pierwszym klubem był LZS „Twardawa”, w którym na tyle się wyróżniał, że dostrzegli go działacze Odry Opole, którzy postanowili go ściągnąć do Opola.

W roku 1972 wraz z opolskim zespołem juniorów zdobył tytuł mistrza Polski. W tym samym roku rozpoczął karierę w podstawowym składzie opolskiego zespołu jako pomocnik. Ponieważ jednak na tej , samej pozycji grał w Odrze wybitny piłkarz Józef Kloze, toteż Alfred Bolcek nie miał zbyt wielu okazji by pokazać swoją klasę.

W roku 1973 został wypożyczony do zespołu Małej Panwi Ozimek. Trzy lata później zachęcony przez ówczesnego trenera Antoniego Piechniczka wrócił do opolskiej Odry. W jej szeregach w roku 1977 zdobył Puchar Polski. Dzięki ówczesnemu zwycięstwu z Widzewem-Łódź, Odra Opole otrzymała prawo do jedynego w swojej historii startu w europejskich pucharach.

29 października 1977 roku w dramatycznym meczu Odry Opole z Legią Warszawa, który Odra rozpoczęła fatalnie, przyjmując aż 3 gole, a zakończył się zwycięstwem Opolan 5 do 3, Bolcek strzelił warszawiakom aż trzy gole i mecz ten uznany został za jego mecz życia, a Odra wywalczyła wtedy tytuł Mistrza Jesieni. Sam Bolcek od czasopisma „Sport” otrzymał wówczas najwyższą dziesięciopunktową notę.

Alferd Bolcek pozostawał zawodnikiem Odry Opole aż do roku 1989, kiedy to wyjechał do Stanów Zjednoczonych, a tam przystąpił do polskiej drużyny emigracyjnej Polonia –Hamilton. Pozostal tam aż do śmierci.

Alferd Bolcek zmarł 4 marca 2016 roku w Hamilton.