Stanisława Łopuszańska urodziła się 20 kwietnia 1921 roku w Warszawie. Swoje artystyczne życie rozpoczęła jeszcze jako nastolatka w Teatrze Eksperymentalnym „Reduta” kierowanym przez Juliusza Osterwę.

W teatrze tym Osterwa eksperymentował z metodami pracy reżyserskiej, które poznał w trakcie spotkań z rosyjskim teatrologiem Konstantynem Stanisławskim. Tam też Stanisława Łopuszańska poznała swojego przyszłego męża aktora Eugeniusza Ławskiego, z którym była związana przez całe swoje długie życie.

Podczas II wojny światowej konspiracyjnie studiowała w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie, który ukończyła już w 1945 roku. Jako przedstawicielka tzw. pokolenia „Kolumbów” wzięła udział w Powstaniu Warszawskim.

Jej artystyczny debiut miał miejsce w roku 1945 w Teatrze Miejskim w Częstochowie, gdzie wystąpiła w „Modlitwie z Kwiatów Polskich” Juliana Tuwima. Już wkrótce związała się z teatrami na Śląsku. W roku 1947 Stanisława Łopuszańska-Ławska zagrała rolę „Hesi” w „Moralności Pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej wystawioną w reżyserii Stanisława Dębicza w działającym po trosze w Bielsku i Cieszynie Teatrze Polskim.

Starsi mieszkańcy Opola mogą ją pamiętać z tytułowej roli w „Balladynie” Juliusza Słowackiego wyreżyserowanej przez Mieczysława Górkiewicza na deskach Teatru Ziemi Opolskiej, której premiera miała miejsce w roku 1955.

Przypomnijmy, że Teatr Ziemi Opolskiej funkcjonował w tamtych czasach w oparciu o scenę mieszczącą się w przedwojennym budynku stojącym niegdyś w miejscu, gdzie dziś znajduje się siedziba Filharmonii Opolskiej.

Warto tu wspomnieć, że w okresie pracy w Opolu to właśnie Stanisława Łopuszańska wraz ze swoim mężem Eugeniuszem Ławskim wiosną roku 1958 bazując na przedwojennych doświadczeniach z Reduty założyli eksperymentalny Teatr 13 Rzędów, który dopiero w rok później przejął od nich Jerzy Grotowski dodając po paru latach do nazwy słowo „Laboratorium”.

W kolejnych latach małżeństwo Ławskich przeniosło się do Katowic, gdzie Stanisława Łopuszańska występowała w Teatrze Śląskim, a także w teatrach w Chorzowie, Zabrzu i Sosnowcu. Stosunkowo późno, bo dopiero w roku 1986 Łopuszńska-Ławska zadebiutowała w produkcji telewizyjnej. Wystąpiła wówczas w pierwszej części cyklu filmowego pod wspólnym tytułem „Zdaniem Obrony”.

W roku 2005 wystąpiła w nakręconym na Śląsku w ramach tzw. kina offowego na podstawie opowiadania Guya de Maupassanta pod tytułem „Diabeł”. Film wyreżyserowany przez Tomasza Szafrańskiego i Jarosława Banaszka, w którym Łopuszańska zagrała matkę głównego bohatera zebrał szereg nagród na konkursach filmowych.

W ostatnich latach zagrała w telewizyjnym serialu „Kopciuszek” oraz w popularnej „Plebanii”, gdzie wcieliła się w postać Heleny. W roku 2011 zagrała u boku Borysa Szyca w filmie „Kret” w reżyserii Rafaela Lewandowskiego. Za swoją działalność na polu artystycznym w roku 2007 odznaczona została srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Stanisława Łopuszańska zmarła 19 maja 2016 roku w Katowicach.