Roman Hubczenko, którego nazwisko pojawia się także w formie Hubczeńko, urodził się 23 marca 1878 roku w Kopyczyńcach na Podolu jako syn Józefy i Józefa Hubczenko. Jego ojciec był galicyjskim przemysłowcem.

Pochodzenie z zamożnej rodziny pozwoliło mu podjąć studia na politechnice w Paryżu. Po jej ukończeniu podjął pracę w austrowęgierskim kolejnictwie. Już od czasów studenckich interesował się teatrem, początkowo grywał w teatrach amatorskich, z czasem zaczął występować w coraz poważniejszych amatorskich przedstawieniach.

W okresie międzywojennym jako członek różnych grup teatralnych Roman Hubczenko występował w wielu galicyjskich miastach, m.in. w Bochni, Jaśle i Krakowie.

Po II wojnie światowej zaczął występować w teatrach zawodowych. Pierwszym był Teatr Popularny we Wrocławiu, potem Teatr Nowy w Legnicy, a w roku 1949 na stałe związał się z Teatrem Ziemi Opolskiej.

W Opolu grał do końca swojego życia. Jego specjalnością były role charakterystyczne, takie jak Pan Jowialski w komedii Aleksandra Fredry, postać Poleżajewa w „Niespokojnej starości”, Bobczyńskiego w „Rewizorze”, Belzebuba w „Igraszkach z diabłem” czy rola Onufrego w „Grubych Rybach”.

W ostatnich latach życia wystąpił także w kilku głośnych produkcjach filmowych takich jak „Eroica”, w której zagrał węgierskiego oficera, „Ósmy dzień tygodnia”, w którym wcielił się w postać studenta, „Dwoje z wielkiej rzeki”, gdzie zagrał odrzańskiego marynarza, „Baza ludzi umarłych” w której wystąpił w roli leśniczego i „Wzorowe małżeństwo” – gdzie zagrał rolę epizodyczną.

Roman Hubczenko zmarł 16 grudnia 1958 roku w Opolu.