Na wschód od tych miejscowości leżą Zębowice – miejscowość zajęta przez miejscowych konspiratorów 6 maja. Tutejsza stacja kolejowa stała się obiektem niemieckich ataków, które trwały praktycznie przez cały okres powstania.

Do Olesna wiadomość o wybuchu powstania dotarła dopiero 3 maja, a działania tutejszych powstańców początkowo były spontaniczne i niezorganizowane. W dniach 5 i 6 maja należący do Podgrupy Butrym olescy powstańcy zajęli Olesno, Łowoszów, Wojciechów i Stare Olesno. 6 maja wkroczyli do Puszczy Szumiradzkiej przecinając ważną linię kolejową Fosowskie – Kluczbork w Chudobie. Dalsze natarcie prowadzono w kierunku Kluczborka, Nowego Dworu, Chocianowic i Radonic.

W następnych dniach kontratakujące niemieckie oddziały odzyskały Stare Olesno. Tam w nocy z 10 na 11 maja za sprzyjanie powstańcom został wyprowadzony do lasu i zamordowany miejscowy proboszcz Franz Marx. W powiecie kluczborskim miejscowe oddziały powstańcze nie odniosły większych sukcesów. Fiaskiem zakończyła się podjęta w nocy z 2 na 3 maja przez Grupę Destrukcyjną Wawelberga próba wysadzenia tutejszego mostu kolejowego na ważnej trasie Kluczbork – Bytom.

Po sukcesach w powiatach tarnogórskim, lublinieckim i oleskim dowodzona przez kapitana Feliksa Ankersteina Grupa Północ przegrupowała siły, których część skierowano na Kluczbork. Udało im się jedynie przejściowo opanować Bąków, który odbiło silne niemieckie kontrnatarcie w dniach 8-9 maja. Celem tego kontrnatarcia było oczyszczenie powiatu kluczborskiego z powstańców, co udało się Niemcom osiągnąć. Powstańcy wycofali się do Jam, zaś Bąków stał się zapleczem logistycznym dla oddziałów silnej niemieckiej grupy taktycznej Kreuzburg, atakujących stąd Olesno i Zębowice.