75 lat temu - 13 stycznia 1948 roku - w Warszawie, na skrzyżowaniu Nowego Światu i Alei Jerozolimskich, zainstalowano pierwszy po wojnie sygnalizator świetlny. Regulacja ruchu odbywała się ręcznie. Kierował nim milicjant ze specjalnej piętrowej budki, który zmianę świateł ogłaszał przez megafon.

Pierwsze sygnalizatory świetlne w naszym kraju zostały zainstalowane w okresie międzywojennym na skrzyżowaniu Alei Jerozolimskich i ulicy Marszałkowskiej. Po 1945, wraz z odbudową miast, stopniowo instalowano też sygnalizację. Była ona nieustannie modernizowana. Pierwsze urządzenia uruchamiane przez pieszych pojawiły się w 1967, a rok później zastosowano system skoordynowanego sterowania światłami. Pierwszy na świecie sygnalizator uruchomiono w grudniu 1868 roku w Londynie na ruchliwym skrzyżowaniu przed Pałacem Westminsterskim. Był podobny do semaforów stosowanych na kolei - w zależności od ułożenia ramion, należało się zatrzymać lub można było jechać. Zmiana świateł była wykonywana ręcznie a zapowiadał ją sygnał dźwiękowy. W nocy, kiedy ramiona nie były widoczne, zaczęto stosować czerwone i zielone oświetlenie z lamp gazowych. Po niespełna miesiącu gaz wybuchł, a policjant obsługujący urządzenie został okaleczony. Wtedy sygnalizator został zdemontowany.

Kolejne wersje sygnalizatorów świetlnych powstały na początku XX wieku w Stanach Zjednoczonych, gdzie szybko rosła liczba aut. W 1914 roku w Cleveland uruchomiono pierwszy sygnalizator elektryczny, 6 lat później w Detroit zaczęto stosować światła w trzech kolorach - do czerwonego i zielonego dołożono żółte.

W latach 20. ubiegłego wieku światła pojawiły się na ulicach miast europejskich.