W jednym z wywiadów powiedział, że "historyk, humanista, intelektualista powinien być w pierwszej kolejności nonkonformistą". On sam był znany z odważnych pytań i śmiałych tez, które spowodowały, że stał się postacią kontrowersyjną i wzbudzającą emocje. Jednak nawet adwersarze profesora doceniali jego erudycję i umiejętność dyskusji. Wiedzę czerpał nie tylko z dokumentów. Szczególnie cenił źródła narracyjne - wspomnienia, pamiętniki, relacje, nagrania, filmy. Swoich studentów nakłaniał do szukania świadków i rejestrowania ich relacji.

O historii mówił barwnie i interesująco, co sprawiało, że był często zapraszany do mediów. W Polskim Radiu przygotował 86 audycji z cyklu "Dźwiękowy przewodnik po historii najnowszej", składających się na historię Związku Sowieckiego.

Paweł Wieczorkiewicz uchodził za znakomitego pedagoga. Jego wykłady i seminaria cieszyły się ogromną popularnością, dla studentów był autorytetem.

Prywatnie był miłośnikiem jamników i komputerowych gier strategicznych. Z pasją składał modele samolotów.

Zmarł 23 marca 2009 roku, z powodu choroby nowotworowej. Krótko przed jego śmiercią, w lutym 2009 roku, został uhonorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Profesor Wieczorkiewicz jest autorem dwutomowej "Historii wojen morskich", a także między innymi książek "Polityka zagraniczna II Rzeczypospolitej na tle sytuacji europejskiej w latach 1918-1939", "Kampania 1939 roku" czy "Łańcuch śmierci: czystka w Armii Czerwonej 1937-1939".

(więcej)

Paweł Wieczorkiewicz był znany z obalania utartego sposobu myślenia, głośno pytał między innymi o to, czy w 1939 roku Polska zbyt pochopnie nie odrzuciła wojskowo-politycznego sojuszu z III Rzeszą przeciwko Związkowi Sowieckiemu. Miał krytyczną opinię na temat polityki prowadzonej przez generała Władysława Sikorskiego, ostro krytykował też marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego za niepodjęcie walki z sowietami we wrześniu 1939 roku. Przedstawiał niepopularne spojrzenie na Powstanie Warszawskie, które określał jako zbrodnię. Uważał, że dzień zwycięstwa nad III Rzeszą, Polska powinna obchodzić z zadumą.

Opowiadał się za lustracją i dekomunizacją. Uważał, że całą historię najnowszą Polski należy napisać ponownie, ale wyrastający mentalnie z PRL historycy nie są w stanie tego zrobić. Podkreślał, że bez znajomości własnej historii naród traci znaczenie.