Był jednym z twórców i wieloletnim prezesem Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, jednej z najważniejszych polonijnych placówek naukowych. Kronikarz epoki Józefa Piłsudskiego, napisał monumentalne dzieło opisujące życie marszałka zatytułowane "Kronika życia Józefa Piłsudskiego (...)".

Urodzony w 1893 roku, wywodził się z patriotycznej rodziny. Od młodości był związany z ruchem niepodległościowym. Po wybuchu I wojny światowej został jednym ze współorganizatorów konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej, która później odegrała bardzo dużą rolę w tworzeniu niepodległego państwa polskiego. Sprawował w niej coraz ważniejsze funkcje do 1917 roku, kiedy Niemcy podjęli akcję represyjną wobec przywódców POW i Wacław Jędrzejewicz został skazany na 10 lat więzienia. Wolność odzyskał latem 1918 roku, na mocy amnestii.

W odrodzonej Polsce, jako doświadczony działacz konspiracyjny, został skierowany do pracy w wywiadzie i kontrwywiadzie Wojska Polskiego. Niemal cztery lata (1926-1928) spędził w Japonii jako attaché wojskowy przy Poselstwie Polskim w Tokio.

W 1930 roku został przez Józefa Piłsudskiego oddelegowany do pracy w ministerstwie spraw zagranicznych, a potem w resorcie skarbu. Ukoronowaniem kariery urzędniczej Wacława Jędrzejewicza było powierzenie mu funkcji ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego w rządach: jego brata Janusza Jędrzejewicza, Leona Kozłowskiego i Walerego Sławka. W trakcie jego kadencji rozpoczęto przygotowywanie programów licealnych, a także zawarto uzgodnienia dotyczące nauki katechizmu w szkołach. Wacław Jędrzejewicz prowadził rozmowy z metropolitą Adamem Sapiehą, który przewodniczył Komisji Oświaty Episkopautu Gdy wybuchła II wojna światowa, Wacłąw Jędrzejewicz powrócił do czynnej służby wojskowej w charakterze oficera łącznikowego MSZ. W kampanii wrześniowej 1939 roku nadzorował ewakuację depozytów Funduszu Obrony Narodowej oraz zbiorów Muzeum Belwederskiego za granicę

Jako jeden z czołowych piłsudczyków nie miał szans na udział w strukturach wojskowych i państwowych na emigracji, dlatego w 1941 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie spędził drugą połowę życia. W 1942 współzakładał Komitet Narodowy Amerykanów Polskiego Pochodzenia. Organizacja ostro krytykowała ugodową politykę Rządu RP na Uchodźstwie wobec ZSRR. Rok później był jednym z założycieli Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, a także jego pierwszym prezesem. Został dziejopisem czasów marszałka.

Od 1948 roku był profesorem języka i literatury rosyjskiej w Wellesley College w stanie Massachusetts, dziesięć lat później został kierownikiem studiów slawistycznych w Ripon College w stanie Wisconsin. W 1963 roku przeszedł na emeryturę i powrócił do Nowego Jorku. gdzie zajął się działalnością w Instytucie Józef Piłsudskiego.

Zmarł w Stanach Zjednoczonych w 1993 roku, jego prochy spoczęły na warszawskich Powązkach.

Warto dodać, że Wacława Jędrzejewicza można zaliczyć do pionierów polskiego lotnictwa. Przed pierwszą wojną światową, w 1912 roku, wykonał pierwszy lot w okolicach Warszawy samolotem własnej konstrukcji.