Dominik Jędrzejewski urodził się 4 sierpnia 1886 roku w Kowalu na Kujawach. W roku 1906 ukończył studia pedagogiczne i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, po którego ukończeniu 18 czerwca 1911 roku przyjął święcenia kapłańskie.

Pierwszą pracę jako wikariusz podjął w Zadzimiu koło Sieradza, a w rok później przeszedł do parafii w Poczesnej pod Częstochową, gdzie przepracował pięć lat by w roku 1917 być przeniesionym na funkcję wikariusza w Kaliszu.

W roku 1919 został kapelanem więziennym i prefektem gimnazjum w Turku. Po ciężkiej chorobie został mianowany proboszczem w Gosławicach pod Koninem. W swojej pracy sporo uwagi poświęcał działalności charytatywnej i młodzieży.

Po niemieckiej inwazji na Polskę w roku 1939 okazało się, że jego nazwisko figuruje na opracowanej przez niemiecki wywiad liście księży przeznaczonych do aresztowania.

Ksiądz Dominik osadzony został najpierw w obozie przejściowym koło mogilna, a następnie w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, skąd w grudniu 1941 r. przewieziono go do obozu w Dachau koło Monachium.

Obozowe władze zaproponowały mu uwolnienie jeśli wyrzeknie się kapłaństwa, jednak odmówił, za co został skierowany do wycieńczającej pracy.

Ksiądz Dominik Jędrzejowski zmarł z wycieńczenia 29 sierpnia 1942 roku.

Według relacji świadków ostatnie słowa wypowiedział do biskupa Franciszka Korszyńskiego mówiąc: „Jak ksiądz wyjdzie z obozu, proszę pojechać do Gosławic i powiedzieć moim parafianom, że ja swoje życie ofiaruję za nich”.

Ksiądz Dominik Jędrzejowski został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie w grupie 108 polskich męczenników II wojny światowej.