Książę opolski Władysław II Opolczyk, choć przez długie lata przedstawiany był w polskiej historii jako czarny charakter, był niewątpliwie jednym z najwybitniejszych przedstawicieli swojego rodu. Urodził się między rokiem 1326 a 1332 zapewne w Opolu.

Jego ojcem był książę opolski z dynastii Piastów Bolesław II a matką siostrzenica króla Kazimierza Wielkiego Elżbieta Świdnicka, zatem był po matce prawnukiem króla Władysława Łokietka. Dla zdobycia politycznego doświadczenia jako młodzieniec wyjechał na dwór skoligaconego z Piastami króla węgierskiego.

W roku 1356 po śmierci ojca Władysław odziedziczył księstwo opolskie, ale zaledwie mocno pochwycił je w ręce nie godząc się na wydzielenie dzielnic młodszym braciom, natychmiast wrócił do działalności na arenie międzynarodowej, która już wkrótce pozwoliła mu na systematyczne powiększanie terytorium księstwa opolskiego.

Od roku 1367 przez pięć lat pełnił funkcję palatyna czyli zastępcy węgierskiego króla. Za umocnienie władzy Ludwika Węgierskiego w Polsce otrzymał ziemię wieluńską i częstochowską dokąd sprowadził z Węgier paulinów i ufundował im klasztor w Częstochowie.

W roku 1372 otrzymał funkcję namiestnika na Rusi Halickiej, gdzie sprawnie gospodarując przyczynił się do wzrostu znaczenia Lwowa. Stamtąd też przywiózł do Częstochowy słynną ikonę Matki Boskiej.

W kolejnych latach pełnił krótko funkcję wielkorządcy Polski, a po utracie tego stanowiska otrzymał ziemię dobrzyńską, oraz część Kujaw z Bydgoszczą, Inowrocławiem i Gniewkowem. Gospodarując tam nawiązał bliską współpracę z krzyżakami.

Po śmierci Ludwika Węgierskiego próbował wysunąć swoją kandydaturę do tronu, ale możnowładcy wybrali Jagiełłę, zobowiązując go do odzyskania ziem oderwanych od korony w czasie rządów węgierskich, w tym ziemie Opolczyka na Kujawach i pograniczu polsko-śląskim. W odpowiedzi na to Opolczyk sprzedał swoje prawa do Kujaw krzyżakom i próbował zachęcić ich do równoczesnego ataku na Polskę wraz z Czechami i Węgrami, ale do tej akcji szczęśliwie nie doszło.

Ostatecznie Jagiełło złamał karierę Opolczyka dokonując najazdu na księstwo opolskie w roku 1396, Doszło wówczas do oblężenia Opola i przejęcia w nim władzy przez bratanków starzejącego się Władysława Opolczyka, który zmarł w Opolu 18 maja 1401 roku.

Niewątpliwie Władysław II Opolczyk spośród opolskich władców osiągnął najwyższe stanowiska i wywarł największy, choć często negatywny wpływ na historię Polski.