Antoni Tomiczek urodził się 13 listopada 1915 roku w Pstrążnej niedaleko Raciborza. W roku 1930 wstąpił do szkoły podoficerskiej piechoty w Koninie. Po jej ukończeniu w roku 1936 zgłosił się do lotnictwa.

Skierowano go na przeszkolenie lotnicze, które odbył w dwóch fazach najpierw w Krakowie, a następnie w Grudziądzu. Po zakończeniu nauki podjął służbę w 122 eskadrze myśliwskiej stacjonującej w Krakowie. W jej szeregach w roku 1938 wziął udział w zajęciu przez polskie wojska Zaolzia.

Podczas wojny obronnej 1939 r. brał udział w ewakuacji sprzętu lotniczego z terenów zagrożonych zajęciem przez Niemców. 17 września w takcie lotu do Rumunii musiał przymusowo lądować, w efekcie czego trzy dni później dostał się do sowieckiej niewoli.

Jako podoficer został skierowany do obozu pracy. Jako więzień budował drogę z Kijowa do Lwowa, a następnie wydobywał kruszywo w kamieniołomach. Po napaści Niemiec na Związek Sowiecki trafił do obozu jenieckiego w Starobielsku.

W efekcie zawarcia układu Sikorski – Majski został zwolniony z niewoli i wraz z armią generała Andersa przez Bliski Wschód przedostał się do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, gdzie rozpoczął służbę jako pilot bombowca w eskadrze do zadań specjalnych Dywizjonu 301.

Jako pilot specjalnej eskadry startując z Włoch latał z zaopatrzeniem dla Powstania Warszawskiego, a także wożąc żołnierzy i sprzęt w Europie Zachodniej.

W roku 1946 opuścił szeregi polskiego lotnictwa na Zachodzie, a w roku 1947 powrócił do Polski. Po powrocie na Śląsk podjął pracę w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Rybniku.
Swoje lotnicze pasje realizował latając jako pilot sportowy w aeroklubie gliwickim.

Antoni Tomiczek zmarł 19 listopada 2013 roku w Pstrążnej.