Alfons Zgrzebniok urodził się 16 sierpnia 1891 roku w Dziergowicach pod Koźlem. Był dzieckiem szczególnie uzdolnionym toteż do szkoły zaczął chodzić już jako 6-latek. Naukę kontynuował w gimnazjum w Raciborzu. Tam zorganizował tajną polską organizację zrzeszającą 60 uczniów, których zaprzysiągł "Na wierność Polsce". Gdy sprawa się wydała tylko bardzo dobre wyniki w nauce uratowały go od wyrzucenia ze szkoły.

W roku 1913 wstąpił do Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Tam jednak zamiast zgłębiać teologię poświęcił się działalności w tajnej organizacji polskiej młodzieży ZET. Wkrótce opuścił seminarium i trafił wprost do pruskiej armii, bo właśnie rozpoczęła się I wojna światowa. Trafił na front zachodni, gdzie został pięciokrotnie ranny i ostatecznie uznany za niezdolnego do dalszej służby wojskowej. Zdemobilizowano go i równocześnie awansowano na porucznika.

Po powrocie do Dziergowic poświęcił się tworzeniu struktur Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Za tę działalność 2 marca 1919 roku został aresztowany i osadzony w więzieniu w Raciborzu. Dzięki pomocy kolegi z gimnazjum uciekł z więzienia i odtąd musiał ukrywać się w Piotrowicach, gdzie utworzył sztab POW.

Był naczelnym dowódcą dwóch kolejnych powstań śląskich, wsławił się też obroną siedziby Polskiego Komisariatu Plebiscytowego w Bytomiu, który w maju 1920 roku próbowały zdobyć niemieckie bojówki. W III Powstaniu śląskim był członkiem komendy głównej wojsk powstańczych.

Po podziale śląska początkowo pracował w sztabie generała Stanisława Szeptyckiego w Katowicach, a od roku 1923 został nauczycielem w Gimnazjum w Hajdukach Wielkich. W tym czasie założył Związek Byłych Powstańców Śląskich.

W 1931 roku na zlecenie rządu udał się do Gdańska, by tam organizować POW. Dwa lata później w wyniku dekonspiracji musiał uciekać z Wolnego Miasta. W 1934 r. mianowany został wicewojewodą białostockim.

Alfons Zgrzebniok zmarł 26 lutego 1937 roku w Marcinkowicach pod Nowym Sączem. Pochowano go w Rybniku w Kwaterze Dowódców Powstań Śląskich.