Adolf Dygacz urodził się 23 lipca 1914 roku w Droniowicach koło Lublińca. Już od dzieciństwa fascynowała go śląska muzyka ludowa. W roku 1933, gdy miał zaledwie 19 lat swoje muzyczne zainteresowania przełożył na pracę badawczą: zaczął zapisywać słowa i melodie usłyszanych pieśni ludowych. Ta pasja, która z czasem przerodziła się w dojrzałą pracę badawczą przyniosła owoc w postaci zebranych przez całe życie 16 tysięcy śląskich melodii.

W roku 1939 wziął udział w wojnie obronnej, a po jej zakończeniu zaangażował się w śląski ruch oporu. W roku 1941 w wyniku dekonspiracji został aresztowany. Przebywał kolejno w więzieniach w Bytomiu, w Katowicach, w Opolu i w Raciborzu.

Po wojnie gorliwie zaczął nadrabiać zaległości edukacyjne. Studiował w Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach na Wydziale Wychowania Muzycznego oraz na Wydziale Kompozycji i Teorii Muzyki. Równocześnie ukończył prawo w katowickiej Wyższej Szkole Ekonomicznej oraz Wydział Filozoficzno-Historyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracę doktorską obronił w roku 1962 na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, a w 1991 roku otrzymał tytuł profesora.

Od 1951 roku był nauczycielem akademickim w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, Uniwersytecie Śląskim i na Uniwersytecie Wrocławskim. Był także członkiem Komitetu Nauk Etnologicznych, Komisji Etnograficznej oraz Komisji Historyczno-Literackiej Polskiej Akademii Nauk.

W trakcie swojej pracy naukowej podejmował szereg akcji zbierania folkloru muzycznego, badał także śląski folklor miejski i robotniczy, szczególnie w osiedlach górniczych i hutniczych.

Był także aktywnym członkiem licznych organizacji, takich jak związek kompozytorów polskich, którego był wiceprezesem, a także m.in. był członkiem Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Wśród jego licznych prac naukowych warto wspomnieć takie książki jak „Śląskie pieśni powstańcze 1919-1921” oraz „Rzeka Odra w polskiej pieśni ludowej”.

Adolf Dygacz zmarł 5 kwietnia 2004 w Katowicach.