Czesław Odrowąż urodził się między rokiem 1175 a 1180 w Kamieniu Śląskim niedaleko Opola. Studiował na Akademii Krakowskiej a potem we Włoszech, a także prawdopodobnie na Sorbonie w Paryżu. Jako krewny biskupa Iwona Odrowąża w roku 1218 wziął udział w jego słynnej wyprawie do Rzymu, w której był także towarzyszem swego kuzyna świętego Jacka Odrowąża.
We Włoszech Jacek i Czesław poznali świętego Dominika i wstąpili do jego zakonu. Po dość krótkim nowicjacie w rzymskiej centrali nowego zakonu Odrowążowie wrócili do Polski. Już po drodze w Austriackim Fryzaku założyli klasztor dominikański, w którym pozostał ich trzeci przyjaciel znany jako Świątobliwy Herman. Prawdopodobnie także pochodził on z Opolszczyzny. Kolejny ślad na ich trasie pozostał w Pradze, gdzie założyli klasztor dominikański pod wyzwaniem świętego Klemensa.
Po powrocie do Polski Czesław osiadł we Wrocławiu, gdzie początkowo sprawował posługę duszpasterską i kaznodziejską w zamkowej kaplicy św. Marcina na Ostrowie Tumskim. W roku 1226 otrzymał od biskupa Wawrzyńca kościół św. Wojciecha, przy którym założył klasztor dominikanów, którego został pierwszym przeorem.
W latach 1233-36 sprawował urząd prowincjała dominikanów na terenie Polski i Czech. W roku 1234 wziął udział w obradach kapituły generalnej zakonu dominikanów w Bolonii oraz w uroczystościach kanonizacyjnych świętego Dominika w Rzymie.
Po roku 1236 nie opuszczał już Wrocławia. Podczas najazdu tatarskiego w 1241 roku jego obecność i postawa sprawiły, że załoga wrocławskiego zamku nie zdecydowała się na ucieczkę, ale postanowiła się bronić.
Błogosławiony Czesław zmarł 15 lipca 1242 roku we Wrocławiu. Jest pochowany w tamtejszym kościele dominikanów. Już wkrótce ludność Wrocławia otoczyła jego grób kultem, który w roku 1713 został zatwierdzony przez papieża Klemensa XI. Wtedy też zbudowano obecnie dostępną do zwiedzania kaplicę grobową błogosławionego Czesława.
Jednym z jej fundatorów był syn polskiego króla Jakub Sobieski. Kaplica ta jako jedyna z całego kościoła nie została zniszczona podczas oblężenia Wrocławia w 1945 roku.